Στην τελική ευθεία, ενώπιος ενωπίω

Μπροστά στην κάλπη, ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι για όλους θα κρίνουμε τι Ελλάδα θέλουμε. Μια Ελλάδα μέλος της Ευρωζώνης ή μια τριτοκοσμική, αποκλεισμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, εγκλωβισμένη κάπου ανάμεσα στην αρχαία της δόξα και την πρωτοβουλία για την Επανίδρυση της Τέταρτης Διεθνούς.

Εγώ λοιπόν θα μιλήσω για την Ελλάδα που θέλω.

Θέλω μια Ελλάδα ζωντανή, που να στηρίζεται στις δυνάμεις της. Αυτοδύναμη αλλά ενταγμένη στην Ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Όπου η ελευθερία του ανθρώπου (να επιλέγει το μέλλον του) συμπορεύεται με την ελευθερία της οικονομίας και του επιχειρείν.  Όπου η πρόοδος και η προσπάθεια βελτίωσης είναι σκοπός και στόχος. Όπου η κυβέρνηση, η οργανωμένη πλευρά της κοινωνίας, είναι από τον λαό και για τον λαό. Όπου το κράτος είναι για να βάζει κανόνες και όχι για να παρεμβαίνει στη ζωή και τις οικονομικές δραστηριότητες των ανθρώπων. Όπου οι πολίτες δεν είναι υπήκοοι αλλά μετέχουν στη δημιουργική δράση για την επίτευξη μιας καλύτερης ζωής, ισότιμα αλλά και αξιοκρατικά. Χωρίς προνόμια σε ομάδες ειδικών συμφερόντων. Μια Ελλάδα όπου η εκπαίδευση είναι προνόμιο όλων αλλά η πρόοδος και η επιβράβευση αποτέλεσμα προσπάθειας και δουλειάς.

Δεν θέλω να μου χαρίσει κανείς τίποτα. Έλληνας ή ξένος, φίλος ή όχι. Θέλω όμως να μη μου στερήσει κανείς την δυνατότητα να το πετύχω. Δεν με νοιάζει να αποτύχω προσπαθώντας. Με νοιάζει να αποτύχω να προσπαθήσω ή να αποτύχω χωρίς να έχω καν προσπαθήσει.    

«Κάντε το σωστό. Ψηφίστε σοβαρά και όλα θα πάνε καλά», μας προτρέπει ο Στέφανος Μάνος.

Ε! λοιπόν αυτό θα κάνω.