Monday 23 November 2015

Το φαινόμενο Σαμαρά ...


Ο κ. Σαμαρας επέλεξε τον Παπαμιμίκο (ούτε αυτός φοράει γραβάτα οπότε δεν χρειάζεται να τον αποκαλούμε κύριο) για γραμματέα της ΚΕ επειδή, προφανώς, ήταν νέος (και αξύριστος). Ο κ. Σαμαράς επέλεξε τον κ. Μεϊμαράκη ως μεταβατικό πρόεδρο για να οδηγήσει την ΝΔ στην εκλογή νέου προέδρου! Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.

Για τις επιλογές Σαμαρά πολλά μπορεί να πει κανείς. Από το «η Μακεδονία είναι Ελληνική», την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, τον ανένδοτο αντιμνημονιακό αγών και τα Ζάππεια, την τερατογέννεση των ΑΝΕΛ, την πτώση της κυβέρνησης Παπαδήμου, τις διπλές εκλογές του 2012, τον Μπαλτάκο, την συστηματική υπονόμευση της συγκυβέρνησης και τον ανασχηματισμό του καλοκαιριού του 2014, τη μη ολοκλήρωση της αξιολόγησης την άνοιξη του 2014 και τον εκβιασμό των εταίρων με τις πρόωρες εκλογές που δεν μπορούσε να κερδίσει και άρα την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ … 

Δεν είμαι, ούτε υπήρξα ΝεοΔημοκράτης και μετά τα χθεσινά δεν το βλέπω και να γίνομαι (όπως έλεγε η αίτηση για την συμμετοχή στην ψηφοφορία). Συνεχίζω να στηρίζω τον Κυριάκο γιατί πιστεύω ότι είναι ανάγκη να υπάρξει ένα σύγχρονο κόμμα στην κεντροδεξιά. Όμως δεν μπορώ παρά να πω ότι για άλλη μία φορά συνειδητοποιώ ότι το σώμα και το πνεύμα της ΝΔ είναι ασθενή. Δεν είναι τυχαίο ότι οι χειρότερες επιλογές για την θέση του προέδρου είναι προϊόντα του βαθιού κόμματος ενώ ως αναθεωρητές εμφανίζονται  ένας φιλελεύθερος που φέρει το «στίγμα» της οικογένειας Μητσοτάκη και ένας δεξιός χωρίς τζάκι που επανήλθε.

Ο χρησμός της Πυθίας δίνεται αντί υστερόγραφου: Ότι ακούγεται λογικό δεν είναι χρυσός! Πρέπει και να είναι!

Saturday 14 November 2015

Friday the 13th, the darkest hour!

Our thoughts and prayers are with the people of Paris, France; of Paris, Europe!
Courage mes amis! Nous sommes tous Parisien!

This is the most terrible, the most horrific topic to write about. TERRORISM! So many people have died because of it. So little things have ever changed in its aftermath and most of the times for the worse, too. Yet, hatred dominates. 

From racism to terrorism, radicalization of political thinking has brought us back in front of the monster we thought we had buried with WWII and definitely by the end of the so called "cold war", as marked by the fall of the Berlin wall. Fear! This new age of terrorism is a silent and undeclared war against humanity, against "Europe" and the values established by The Enlightenment, embodied in the tripartite motto "Liberté, égalité, fraternité".

Yet, this still remains our predominantly European (western) view of history, politics and geopolitics. But the world is not confined within the boundaries of the EU castle we have so meticulously tried to build. This has become evident with the recent refugee crisis, as millions of people flee Syria, Iraq and Afghanistan, on top of millions of people fleeing Africa, because of ethnic/tribal/religious cleansing, terrorism and/or genocide.

This influx of people seeking refuge or asylum and why not, a better future, a better life has brought us Europeans to our knees. Yet, this surge in violence is not the outcome of our own radicalization because of the immigration wave but the outcome of the radicalization of people with completely opposite political and social values (disguised as religion) who now seek our extinction! This is a challenge that for better or for worse we cannot evade. Because the complete motto is:
  
"Liberté, égalité, fraternité ou la mort"

We Greeks achieved our own independence with this slogan "Ελευθερία ή θάνατος"

Although this is the base of idealism, dying (or killing others for that matter) for an idea or a higher cause, I would prefer to die defending an idea than die by an act of terrorism.

The counter argument is that all wars are aggressive wars as there is always an attacking side as well as a defending one. And if history teaches us, all wars had a lower motive usually the domination of land (expanding population), a scarce resource (economy), or geopolitical influence. This time is no different. 

This time, we are defending Europe!

Thursday 5 November 2015

Lucy in the Sky with Diamonds

Picture yourself in a boat on a river
With tangerine trees and marmalade skies
Somebody calls you, you answer quite slowly
A girl with kaleidoscope eyes



Most Greeks, as indicated by the most recent General Election results, are still high on "LSD" (Let SYRIZA Drive). 

But what is like to get high on LSD? “There are only slight similarities between the highs of pot and acid. Imagine the best you've ever felt on pot, and multiply it 5-10 times. Now, add your mind making connections between things that you'd never thought of before, sensory hallucinations (mostly visual) of varying degrees, and finding the smallest details of things utterly absorbing and fascinating.”

“The above description is based on a good trip.” But not all trips are good, says a yahoo user. “The bad ones made me stop. Imagine the worst nightmare you've ever had, and multiply it 5-10 times. Plus, you're not actually asleep, and it doesn't stop for 4-6 hours, but to you it seems longer.”

To me it seems like never ending and it started some 10 months ago!

Wednesday 7 October 2015

Παραδοξολογίες πολιτικής παράνοιας

ή "Η φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης"


Στον ιδιωτικό τομέα, οι τιμές πέφτουν (αποπληθωρισμός) λόγω ανταγωνισμού ή αύξησης της παραγωγικότητας (πρωτίστως) και στον δημόσιο αυξάνουν (η έμμεση φορολογία, ΦΠΑ, κλπ). 
Ο λόγος είναι απλός. Το δημόσιο έχει πάγια έξοδα (μισθούς και λειτουργικές δαπάνες σταθερά) και άλλα που είναι μεταβαλλόμενα (και συνεχώς αυξανόμενα) όπως η δημόσια χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος και των παροχών του φαύλου πελατειακού συστήματος-κράτους. 
Όσο και να προσπαθεί κανείς, αν δεν αυξηθεί ο όγκος πωλήσεων του ιδιωτικού τομέα (προς το εξωτερικό - δηλαδή οι εξαγωγές συμπεριλαμβανομένου του τουρισμού) δεν πρόκειται να ισορροπήσει το σύστημα καθώς η αύξηση των φόρων πλήττει την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της εγχώριας (προς εξαγωγή) παραγωγής. Επίσης, αφού ο κύριος όγκος των εξαγωγών είναι υπηρεσίες, αυτό σημαίνει ότι η πίεση από την αύξηση των φόρων κατευθύνεται κυρίως στις αμοιβές (μισθούς) και άρα την εσωτερική κατανάλωση. 
Όπως φαίνεται κατά την τελευταία τριαντακονταετία, χωρίς αύξηση μισθών (αμοιβών) προς κατανάλωση δεν μπορεί να υπάρξει διατηρήσιμη ανάπτυξη. Όμως η αύξηση αυτή πρέπει να είναι συνέπεια της αύξησης της παραγωγικότητας, αλλιώς λειτουργεί αντίρροπα. (Αυτό προσπαθούν να πουν οι Γερμανοί, με όλες τις συνέπειες) 
Υπάρχουν πολλές χώρες με εξαγωγές και τέλεια φτωχοποίηση στο εσωτερικό. Όσο δε, συμβαίνει αυτό, μειώνονται οι εισαγωγές και βελτιώνεται το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, μειώνεται ο εξωτερικός δανεισμός αλλά δεν αυξάνεται το ιδιωτικό εισόδημα, απλά αναδιανέμεται το όποιο κέρδος από αυτούς που το παράγουν (υπάλληλοι και επιχειρηματίες, μέτοχοι) σε αυτούς που το διεκδικούν και το νέμονται (οργανωμένες συντεχνίες, δημόσιο).
Η αδικία είναι πρωτίστως προς τις μεσαίες και μικρές ηλικίες (οι νέοι εργαζόμενοι) που φτωχοποιούνται εις βάρος των παλαιότερων γενεών και των οργανωμένων συντεχνιών. 

Ένα άλλο παράδοξο. Η επιβολή 23% ΦΠΑ στην ιδιωτική παιδεία γίνεται για να χρηματοδοτήσει τις αυξανόμενες ανάγκες του κρατικού προϋπολογισμού και άρα και την δημόσια παιδεία. 
Πρώτον, η κατάσταση της δημόσιας παιδείας (ελλείψεις, μειωμένο ωράριο, κλπ) οδήγησε πολλούς μικρομεσαίους, μεσαίους και γενικά εργαζόμενους γονείς στην ιδιωτική παιδεία (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση). Η αύξηση αυτή του κόστους, θα τους οδηγήσει πίσω στο δημόσιο σύστημα και άρα θα αυξήσει τις ήδη μεγάλες ανάγκες του, ενώ από την άλλη θα μειώσει τα προβλεπόμενα, από την επιβολή του φόρου, έσοδα. Έτσι, αντί να βελτιώσει την κατάσταση, θα την οξύνει και θα οδηγήσει και στο κλείσιμο κάποιων σχολείων με την ανάλογη αύξηση της ανεργίας.
Δεύτερον, η παραπαιδεία θα αυξηθεί. Σε γενικές γραμμές, η ζήτηση για φροντιστήρια ξένων γλωσσών αλλά και για αυτά της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα αυξηθεί. Ταυτόχρονα, λόγω της αύξησης του κόστους, ένας σημαντικός αριθμός συναλλαγών θα περάσει στην παρανομία μέσω των ιδιαίτερων και χωρίς απόδειξη μαθημάτων ή των παρ-άτυπων φροντιστηρίων στο σπίτι.
Τρίτον, η αύξηση αυτή θα καταστήσει την πρόσβαση σε υπηρεσίες τύπου "International Baccalaureate" προσιτή σε πραγματικά πάρα πολύ λίγους. 

Το 2010, το ποσοστό των προνομιούχων Ελλήνων, με φορολογική δήλωση πάνω από 50,000€ ήταν στο 4,99% των φορολογούμενων. Το 2014, το ποσοστό αυτών με φορολογική δήλωση πάνω από το ίδιο ποσό είναι μόνο 2,39% (από 283.433 σε περίπου 135.000 φορολογούμενοι). Για παραπάνω από τους μισούς από αυτούς, το 23% ΦΠΑ σε συνδυασμό με όλα τα άλλα τινά, καθιστούν την επιλογή αυτή αδύνατη. Μένουν λοιπόν λιγότεροι από 25.οοο Έλληνες φορολογούμενοι με πρόσβαση σε τέτοιου είδους υπηρεσίες ... ή το 0,22% του συνολικού πληθυσμού! Και το ξαναγράφω για να είμαι κατανοητός: ΠΡΟΣΒΑΣΗ!













ΥΓ. Α! Βεβαίως και οι εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας που έχουν κερδίσει εξαιρέσεις ή ΔΕΝ δηλώνουν το πραγματικό τους ή και οποιοδήποτε εισόδημα καθώς και οι έμποροι ναρκωτικών, οι λαθρέμποροι, οι μαστροποί, οι εκβιαστές, κλπ, κλπ.




Friday 2 October 2015

Γράμμα στην κόρη μου!



Αγάπη μου,

Με ρωτάς γιατί θέλω να φύγω, γιατί επέλεξα να φύγουμε να πάμε σε μια άλλη ξένη χώρα. Με ρωτάς γιατί επέλεξα να σε χωρίσω από τις φίλες σου, τον κόσμο σου, την πατρίδα σου.

Κορίτσι μου, δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή. Ούτε καν η δεύτερη ήταν. Ξανά και ξανά το πάλεψα αλλά δεν πάει άλλο. Μάθε λοιπόν ότι η ζωή μας, το μέλλον σου, για την Ελλάδα είναι τελικά θέμα «ισοδύναμων»! Αρκεί να υπάρχουν λεφτά για μισθούς και συντάξεις στο δημόσιο! Αλλά λεφτά δεν υπάρχουν. 

Εκεί που θα πάμε, αν όλα πάνε καλά, το κράτος επιχορηγεί τους γονείς στα δίδακτρα που πληρώνουν στα ιδιωτικά σχολεία όπως αυτό στο οποίο πας σήμερα με το αντίστοιχο ποσό που αναλογεί στο «δημόσιο κόστος» ανά μαθητή για το οποίο έχουν πληρώσει φόρους. Δεν τους το χαρίζει αλλά τους το επιστρέφει. 

Στην Ελλάδα, το κράτος, μας ζητάει να αγοράσουμε τα βιβλία σου, μας βάζει τεκμήριο και μας φορολογεί στο εισόδημα για την ιδιωτική δαπάνη, δεν λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι εμείς πληρώνουμε φόρους για την παιδεία αλλά αφού δεν χρησιμοποιούμε το δημόσιο σύστημα αυτό είναι όφελος για τους πολλούς και τώρα μας βάζει να πληρώσουμε και ΦΠΑ 23% από πάνω! Γιατί; Μα για να χρηματοδοτήσει τους επίορκους και τους πρόωρα συνταξιούχους στους οποίους καταβάλει συντάξεις που κέρδισαν από το πελατειακό σύστημα. 

Και είναι αυτοί οι ίδιοι οι αδιάφθοροι, το νέο, που θα καταργούσαν το πελατειακό σύστημα. Όμως δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να το συντηρούν, εις βάρος μας. Εις βάρος σου! Αυτοί που υπόσχονταν την δια μαγείας επιστροφή μισθών και συντάξεων στα προ χρεοκοπίας (συγνώμη, μνημονίου) επίπεδα. Αυτοί που οι γονείς κάποιων φίλων σου τόσο επιπόλαια επέλεξαν για να μας κυβερνάνε.

Ναι το καταλαβαίνω, ότι αυτά θα σου ακούγονται αλαμπουρνέζικα, ότι εσένα σε πονάει το ότι φεύγει η γη κάτω από τα πόδια σου. «Τι φταίω εγώ μπαμπά» θ’ αναρωτιέσαι!

Δεν φταις εσύ, αγάπη μου, αλλά την πληρώνεις. Όλοι μας την πληρώνουμε. Αλλά να ξέρεις πως εμείς έχουμε σκοπό να σε φροντίζουμε. Να κάνουμε ότι το καλύτερο για σένα και για όλους μας. Και αυτό σήμερα σημάνει ότι θα πρέπει να φύγουμε.

Ο μπαμπάς

ΥΓ. Όπως γράφει ο Αρκάς ...

Friday 22 May 2015

Caprice: Τέλος Εποχής ...

Caprice, Myconos

Τέλος! Όλα τα πράγματα έχουν ένα τέλος. Αλλά κάποια πράγματα διαρκούν περισσότερο και αυτή η "διαχρονικότητα" είναι που χτίζει τους μύθους! Αυτή και ο ψυχαναγκασμός μας με αυτά.

Το στρίμωγμα κάθε φορά στην πεζούλα και τους διαδρόμους, του Caprice, για έναν "χυμό με ή χωρίς αλκοόλ" ή ένα κοκτέιλ για τους πιο συντηρητικούς λίγο πριν και λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα. Κάθε φορά με την ίδια ευχή "καληνύχτα βασιλιά Ήλιε" (δική μου ευχή, δικός μου ψυχαναγκασμός).

Μύκονος χωρίς to Caprice! Για 'μένα η Μύκονος ήταν ένας γλυκός ψυχαναγκασμός. Πρωινό στα ASTRA, ηλιοβασίλεμα στο Caprice ... Λίγα πράγματα μπήκαν ή βγήκαν από την λίστα. Ίσως το “Nobu” αλλά τίποτα με αυτή την μανία ή σημασία. Τα ASTRA δεν υπάρχουν πια (το πρωινό) και το Caprice, δεν θα είναι πια Caprice. Βέβαια, εδώ και καιρό, η Μύκονος δεν είναι πια "Μύκονος" αλλά Ρόδος, Κως, Ντουμπάι ή κάτι τέτοιο!

Πίσω όμως στο Caprice. Αλήθεια, τι περιμένει ο ιδιοκτήτης του ακινήτου; Ότι θα αλλάξει τον μύθο; Ότι θα γράψει ιστορία και θα κάνει επιτυχία λέγοντας ότι εδώ κάποτε ήταν το Caprice? Ότι θα κληρονομήσει τις ψυχές και τις θύμησες που έκαναν το σημείο αυτό ξεχωριστό; Ένα μοναδικό σημείο αναφοράς (για κάποιους σαν εμένα); Τι έγινε με το FRANCO's στην Σαντορίνη; Το μέρος υπάρχει! Πως το λένε σήμερα; Ποιος νοιάζεται! Και το δίπλα πεζούλι (στο Caprice), την ίδια θέα είχε! Πάντα. Ποτέ δεν έγινε υποκατάστατο. Έτσι είναι αυτά! ΤΕΛΟΣ!

http://www.protothema.gr/greece/article/478085/mukonos-exosi-sto-thruliko-caprice/#.VV7Mn-dZ3_U.facebook


Sunset at Caprice
ΥΓ. We will always have the sunset but it won't be the same!
ΥΓ2. Marketing δεν είναι μόνο το ένα "P", αλλά όλα ... (Deree, Marketing Society)

Wednesday 22 April 2015

The cost of our own blind folly

What a difference a year makes! 12 months ago we were contemplating "exodus" to the markets and now we hope to avoid "exodus" from the Eurozone ...

Here follows an exercise of numbers. It is an analyses of cost of debt based on real market yields and a simple allocation between bonds and t-bills. This exercise was prepared to depict the true implications of (our own blind folly as Homer would put it):

a) the failure of former government to close the review and secure the return to normalcy (access to money markets) and/or an auxiliary funding source through the transformation of the unused HFSF funds into a precautionary funding line (ECCL), and of

b) the failure of the new government to come in terms with the realities of 21st century politics and economics in the fragile environment of an economy that has just undergone a cruel but necessary fiscal adjustment, has lost over 25% of its GDP in the process of doing so and has acquired, as a result, a third world-like-unemployment situation.

Meddling government tasks, the newly elected coalition, muddles through awkwardness and disambiguation with institutions, symbols, ideal-isms, accounting practices, foreign affairs, Laws, and The People.

The result is an absolute disaster that makes Grecovery impossible! 




Much like in Homer's Odyssey, we must now muddle through another epic journey to the unknown.

[1] Tell me, O Muse, of the man of many devices, who wandered full many ways after he had sacked the sacred citadel of Troy. Many were the men whose cities he saw and whose mind he learned, aye, and many the woes he suffered in his heart upon the sea, [5] seeking to win his own life and the return of his comrades. Yet even so he saved not his comrades, though he desired it sore, for through their own blind folly they perished—fools, who devoured the kine of Helios Hyperion; but he took from them the day of their returning.

[30] ....... (Zeus) "Look you now, how ready mortals are to blame the gods. It is from us, they say, that evils come, but they even of themselves, through their own blind folly, have sorrows beyond that which is ordained."

To continue in Homer's Odyssey, book 1 to 24, please go to http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.01.0136


Tuesday 7 April 2015

Ο Τσιπραλεξίξ στην χώρα των Ρως

Βρισκόμαστε στο 2015 μ.Χ. Δύο χρόνια μετά την ιστορία της Κύπρου, καμία περιοχή της Ένωσης δεν βρίσκεται στο μνημόνιο. Καμία; Όχι! Υπάρχει μία μικρή περιοχή στην άκρη της Βαλκανικής που αντιστέκεται. Χάρη στα μαγικά φίλτρα του δρ. (τίτλος για δρυΐδες) Βαρουφακίξ!

Όμως κάτι έχει αλλάξει. Που είναι οι γνωστοί μας ήρωες Οβενιζελίξ και Ασαμαρίξ; Σε μία ανατροπή του μύθου, ο βάρδος Πανοκαμμενίξ κατόρθωσε να τους απομονώσει. Τα παιδιά της αλλαγής με την καθοδήγηση του δαιμόνιου Τσιπραλεξίξ και την υποστήριξη του Πανοκαμμενίξ και του Λαφαζανίξ έχουν αναλάβει τα ηνία της ανυπότακτης χώρας.

Οι Ευρωμαίοι του Καίσαρα Μέρκελους Σόιμπλους καραδοκούν. Θα τα καταφέρουν οι φίλοι μας, πάντα με την βοήθεια του δρυίδη Βαρουφακίξ; Ο χρόνος περνάει και τα μυστικά συστατικά του μαγικού τους φίλτρου τελειώνουν και μαζί τους και η ελπίδα!

Ο αρχηγός Μοναρχοπροκοπίξ βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Οι Οβενιζελίξ και Ασαμαρίξ είχαν κατορθώσει να αποτρέψουν την έξοδο με τίμημα την κατασπατάληση του μαγικού φίλτρου. Ο Τσιπραλεξίξ υποσχέθηκε μαγικό φίλτρο για όλους αλλά τώρα ο Βαρουφακίξ έχει τα χέρια του δεμένα. Χωρίς τα απαραίτητα συστατικά, δεν υπάρχει φίλτρο. Και οι Ευρωμαίοι το ξέρουν. Η χώρα περιβάλλεται από βαρβάρους και Ευρωμαίους. Αν δεν καταφέρουν να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα για την κατασκευή του φίλτρου υλικά, η χώρα δείχνει καταδικασμένη.

Ο Τσιπραλεξίξ και ο Πανοκαμμενίξ προτείνουν να ζητήσουν την βοήθεια του ηγέτη των Ρως (χώρα των βαρβάρων του βορρά) Ολιγαρχίξ (στην γλώσσα των Ρως, Πούτιν). Αυτό έχει εξοργίσει τον Ευρωμαίο Καίσαρα Μέρκελους Σόιμπλους αλλά και τον αρχηγό των Αμερίκιους Μπαρακομπάμα, σύμμαχο των φίλων μας και βασικό προμηθευτή αμυντικών μενίρ (μεγάλοι ογκόλιθοι που χρησιμοποιούνται κυρίως για λατρευτικούς σκοπούς τους οποίους οι φίλοι μας, με την δύναμη του μαγικού φίλτρου, εκτοξεύουν στους αντιπάλους τους). Για να εξευμενίσουν τον Μπαρακομπάμα, ο δαιμόνιος Τσιπραλεξίξ και ο βάρδος Πανοκαμμενίξ, παράγγειλαν την αναβάθμιση των παλιών μενίρ απευθείας στην Λοκχιντία της Αμερικίας.

Αποτέλεσμα εικόνας για αστερίξΑλλά αυτά δεν είναι τα μόνα τους προβλήματα. Η ζωή έχει πολλές ακόμα ανατροπές! Η Ζωή, συναγωνίστρια του Τσιπραλεξίξ και κόρη του παλιού αρχηγού της φυλής των Συριζαίων, έχει βαλθεί να κάνει την χώρα άνω κάτω. Τα έχει βάλει με όλους και με όλα. Έχει οργανώσει επιτροπή για την διερεύνηση της "φρεσκότητας" των ψαριών του Καταλφαβητίξ ενώ ταυτόχρονα καταγγέλλει τους παλιούς αρχηγούς και ήρωες Οβενιζελίξ και Ασαμαρίξ για το Μεμοράντουμ (στο μέλλον μνημόνιο συνεργασίας) με τους Ευρωμαίους.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο Τσιπραλεξίξ ξεκινάει το μεγάλο ταξίδι του για την χώρα των Ρως!

Monday 16 March 2015

Political Risk + Risk of Grexit = Risk of Grexident


Greece is between a rock and a hard-place for yet another time! And it's not that long ago since the last episode in 2011-2012. This time, however, it's different. There seems to be an alternative to a negotiated agreement. The Grexident!

Today's relative and absolute risk, as measured by the spread of the Greek bond yields Vs EZ peers' (and not only the German bund) is peaking. In absolute terms, it's only comparable to August-September 2012. In relative terms, it has never been higher. This is indicated on the chart by the length of bracket (2) in a logarithmic scale.

For argument's sake, if Greece had not derailed, since last summer and notably since last fall, the Greek 10-year yield could have been trading at 2.00% (as indicated by the green line). This means that the Greek government could had access to markets at such low levels, while shorter maturities would had been trading even lower. This failure (to do so) is the combination of former government's inability to tackle the reforms needed to close the last review and exit the Programme and main opposition's, now the "new government", inability to assess the realities of the big picture.

There is, none the less, an educated guess, a feeling that this is not just a mare oversight of policy implications but rather a "Plan B". The re-introduction of a national currency (a new Drachma) that will allow the "new government" to regain monetary independence and exercise its Marxist-Leninist programme, away from the neoliberal policies of the Eurozone and possibly the EU.

At what cost? At whose expense, I wonder?

Saturday 28 February 2015

Ο κύβος ερρίφθη


Tα πράγματα, για εμένα, είναι πλέον ξεκάθαρα. Οδηγούμαστε με μαθηματική βεβαιότητα στην επιλογή του εθνικού νομίσματος.

Η κυβέρνηση συνολικά το θέλει για να ανακτήσει τον έλεγχο της κυκλοφορίας του χρήματος και για να εφαρμόσει τις πολιτικές της, κάτι που θα ήταν ασυμβίβαστο με το ευρώ, την χρηματοοικονομική κατάσταση της χώρας αλλά και τις πολιτικές της Ε.Ε.

Πολιτικά, το μήνυμα ότι το νόμισμα δεν είναι φετίχ είχε δοθεί. Επειδή όμως αυτό δεν είχε την πλειοψηφία στην κοινή γνώμη αποσύρθηκε και αντικαταστάθηκε με μία ψευδεπίγραφη διαβεβαίωση ότι θα παραμείνουμε στο ευρώ, εφόσον αυτό δεν μας σκοτώνει. Το είπε δε ξεκάθαρα χθες και η Υφυπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης (Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης) Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά.

Τι γίνεται τώρα. Υπάρχει μία δήθεν συμφωνία, χωρίς λεφτά, που μας οδηγεί σχεδόν αναγκαστικά σε χρεοκοπία (πιστωτικό γεγονός) με βάση και τους χειρισμούς της ελληνικής πλευράς. Υπάρχει ακόμα η διαβεβαίωση ότι η Ελλάδα θα τιμήσει τις υποχρεώσεις της και δεν θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες η οποία όμως στο εσωτερικό έχει επί της ουσίας ανατραπεί με τις δηλώσεις και τις πράξεις Βαρουφάκη, Στρατούλη, Λαφαζάνη την τελευταία εβδομάδα. Ταυτόχρονα ο πρωθυπουργός τρέχει να προλάβει τις πολιτικές εξελίξεις καταθέτοντας νομοσχέδια που μπορεί εν μέρει να θεωρηθούν και μονομερείς ενέργειες (να τονίσω το εν μέρει). Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας προεξέχοντος του Γερμανού υπουργού οικονομικών Σόιμπλε, αλλά και οι Θεσμοί, δηλώνουν ότι πρέπει να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση του υφιστάμενου προγράμματος που για την κυβέρνηση δεν υπάρχει και ας το έχει προσυπογράψει στο τελευταίο Eurogroup αλλά και να μην αθετηθεί η ρητή υπόσχεσή της για την εξυπηρέτηση των υποχρεώσεών της. Έτσι το σκηνικό της ρήξης είναι στημένο.

Στην «νέα δραχμή» θα πάμε για να αποφύγουμε την ανθρωπιστική κρίση και την νομισματική ασφυξία που θα προκαλέσει η ολική ρήξη αλλά και για να καταστούν «κοινωνικά βιώσιμες οι χρηματοδοτικές μας υποχρεώσεις» (Τσίπρας στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ 28/2). Όμως μετά την κατάρρευση και την πιθανή ή καλύτερα αναπόφευκτη έξοδό μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση [1] [2], το χρέος μας στα κράτη και τους Θεσμούς, που θα παραμένει σε ευρώ, μπορεί κάποια στιγμή να κουρευτεί αλλά θα αξίζει και θα κοστίζει τα ίδια ή και περισσότερα σε όρους νέου νομίσματος και θα αποτελεί το ίδιο ή ένα μεγαλύτερο μέρος ενός σημαντικά μικρότερου ΑΕΠ.

Υπάρχει και η επιλογή της μονομερούς ολικής διαγραφής του χρέους αλλά δεν ξέρω πως αυτό γίνεται μεταξύ κρατών ή αν έχει γίνει ποτέ ή τι συνέπειες θα είχε για την ήδη οριακή κατάσταση της χώρας σε διεθνές επίπεδο!

Το πόσο θα υποτιμηθεί το νέο νόμισμα ή το ποιο θα είναι το συνολικό κόστος για την οικονομία είναι δύσκολο να εκτιμηθεί. Θα είναι όμως και τα δύο σημαντικά.

Η αρχική υποτίμηση μπορεί να φτάσει το 50-60% (παλαιότερη εκτίμησή μου [3]) μέγεθος που έχει συζητηθεί και από αρκετούς αναλυτές (ότι αυτό αξίζει). Το που θα ισορροπήσει τελικά η νέα ισοτιμία είναι ένα άλλο θέμα το οποίο θα κριθεί στο μέλλον._