Σκοπός του Δημόσιου Πανεπιστημίου είναι η παροχή υψηλού εκπαιδευτικού έργου στους πολίτες-φοιτητές. Η μη λειτουργία του δεν επιτυγχάνει τον σκοπό αυτό. Ίσως, λοιπόν, ήρθε η ώρα της κατάργησής του. Αν κάποτε στο μέλλον ωριμάσουμε και σοβαρευτούμε το ξαναφτιάχνουμε αλλά τώρα, απλά κλείστε το.
Τόσο απλά και Δημοκρατικά, όπως το κλείνουν και οι τόσοι όσοι άλλοι. Τέλος. Λουκέτο! Μας πρήξατε.
Αντί αυτού (του κόστους και της ταλαιπωρίας), δώστε στους επιτυχόντες ένα κουπόνι-μία υποτροφία να πάνε σε ένα ιδιωτικό ή αν δεν θέλετε ιδιωτικό, να πάνε σε κάποιο του πολιτισμένου κόσμου. Κάπου που θα είναι πάνω απ´ όλα πανεπιστήμιο-σχολείο και αυτοί θα μπορούν να είναι και να αισθάνονται φοιτητές.
Κάποιοι αναρωτώνται αν για τις χρόνιες παθογένειες των πανεπιστήμιων ευθύνονται οι κάθε λογής «Πελεγρίνιδες» ή η πολιτική τάξη που τους δημιούργησε; (αλήθεια ποιά;)
Παραγωγός, παράγωγο και πελατεία. Τίποτα από τα τρία αυτά δεινά δεν υπάρχει από μόνο του, όχι για πολύ τουλάχιστον. Η "Siemens" και η κάθε siemens δωροδοκεί γιατί υπάρχουν αυτοί που δωροδοκούνται και όσοι άλλοι ωφελούνται. Αν μπορούσε να κάνει την δουλειά της αλλιώς, θα το έκανε. Αυτό δεν την καθιστά αγία. Τουναντίον.
Φυσικά και φταίει το πολιτικό σύστημα για την κατάντια μας. Όμως γιατί ακόμα και σήμερα αυτό το αυτονόητο έχει παραταξιακή απόχρωση; Γιατί απλά η πελατεία πήγε σε άλλο μαγαζί. Το αίτημα δεν είναι η κάθαρσή αλλά η "μη αλλαγή" και η αναδια-νομή της εξουσίας. Αλλαγή, για να μην αλλάξει τίποτα.
Υπάρχει και η πιο κλασσική αριστερή συνταγή για λαοκρατία, κατάληψη της εξουσίας από το προλεταριάτο (αλήθεια ποιοί το αποτελούν σήμερα), συντακτική συνέλευση και τέλος εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού με το βίαιο γκρέμισμα της αστικής τάξης.
«Το προλεταριάτο θα χρησιμοποιήσει την πολιτική του κυριαρχία για ν' αποσπάσει βαθμιαία από την αστική τάξη όλο το κεφάλαιο, για να συγκεντρώσει όλα τα εργαλεία παραγωγής στα χέρια του κράτους, δηλαδή του οργανωμένου σαν κυρίαρχη τάξη προλεταριάτου, και για να αυξήσει όσο μπορεί πιο γρήγορα τη μάζα των παραγωγικών δυνάμεων» [1]
Γράφει ο Λένιν [1] ότι: «Το κράτος είναι ιδιαίτερη οργάνωση δύναμης, είναι η οργάνωση της βίας για την καταπίεση κάποιας τάξης. Και ποιά τάξη πρέπει να καταπιέζεται από το προλεταριάτο; Φυσικά, μόνο η τάξη των εκμεταλλευτών, δηλαδή η αστική τάξη.»
Μόνο που αυτό, πετυχημένα ή όχι το έκαναν ήδη οι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κατά την μεταπολίτευση, με ελάχιστες εξαιρέσεις –την συγκέντρωση όλων των εργαλείων παραγωγής στα χέρια του κράτους. Και τώρα που αυτό χρεοκόπησε, με την υπερφορολόγηση της αστικής περιουσίας και της μεσαίας τάξης, το έργο τους ολοκληρώνεται.
Και μετά μιλάμε για την χρεοκοπία του καπιταλισμού … έλεος.
Αυτή είναι η ειδικού τύπου Σοβιετία και ο Πελεγρίνης είναι απλά άλλο ένα «μέλος του εξωτερικού κόμματος» που τώρα συγκρούεται με το «εσωτερικό κόμμα» (1984). Ούτε αυτός είναι προλετάριος, ούτε οι συγκλητικοί του αλλά ούτε και οι πραιτωριανοί διοικητικοί υπάλληλοι του Πανεπιστημίου –το οποίο είναι η μήτρα του κακού.
Ας ακούσουμε λοιπόν την Αριστερά: «Ας αποδεσμευθεί λοιπόν η Αριστερά από την λογική του λεγκαλισμού, τελείως απρόσφορου εντός ενός κράτους έκτακτης ανάγκης, και ας προτάξει με τρόπο χειραφετημένο τις δικές της πολιτικές σκοπιμότητες και ανάγκες, οι οποίες μπορεί μια μέρα να οδηγήσουν και σε μια Συντακτική Συνέλευση και, άρα, σε μια πρωτογενή συντακτική διαδικασία με λαϊκό και εργατικό κοινωνικό περιεχόμενο.» [2]
Μια παρατήρηση: Η άλλη πλευρά του συστήματος δεν είναι «αντισυστημική»! Είναι απλά η άλλη πλευρά. Ο μεγάλος διχασμός είναι όταν μέσα στο ίδιο Κόμμα συστεγάζεται η «άλλη πλευρά του συστήματος» με την πραγματική «αντισυστημική» παράταξη. Ειδικά όταν αυτό θελήσει να διεκδικήσει την εξουσία και πόσο μάλλον όταν κληθεί και να την διαχειριστεί.
* Το 2041 είναι το αποτέλεσμα αναριθμητισμού των δύο τελευταίων ψηφίων του έτους 2014 (οσονούπω), κατά το πρότυπο του «1984» του Όργουελ (1948, έτος συγγραφής του βιβλίου που εκδόθηκε ένα χρόνο αργότερα).
Παραπομπές:
[1] - «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» (Μάρξ και Ένγκελς), (σελ. 31 και 37 της 7ης γερμ. έκδ. του 1906). Πηγή: Β.Ι. Λένιν, Κράτος κι Επανάσταση, Κεφάλαιο 2: Η πείρα του 1848-1851
[2] - Από το άρθρο του Δημήτρη Μπελαντή με τίτλο «Επιστράτευση για την απόλυση !» που φιλοξενήθηκε στις 21/11/2013 στο blog {http://sarantostheodoropoulos.blogspot.gr/2013/11/blog-post_21.html}