Σε αναζήτηση ηγεσίας. Σε αναζήτηση οράματος!

Προτείνω να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε την συνολική εικόνα πριν αρχίσουμε να λέμε να φύγει αυτός, εκείνος ή ο άλλος ή να γίνει αυτό ή το άλλο. Για την ώρα φαίνεται να διαμορφώνεται  μια συν-αντίληψη ότι κάτι πρέπει να γίνει. Κάτι πρέπει να αλλάξει. Ας μιλήσουμε όλοι μαζί, συνδικαλιστές, εργαζόμενοι, πολιτικοί και εργοδότες, άνεργοι και ενεργοί πολίτες, πολίτες εν γένει.

Ας πει ο καθένας μας τους προβληματισμούς του και τους φόβους του. Χρειάζεται ένα όραμα για την χώρα όπως: το να δουλέψουμε για μια Ελλάδα ενταγμένη μεν στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι αλλά κυρίαρχη και ικανή να στηρίζει την ανεξαρτησία της. Μπορεί να είναι κάτι άλλο. Ας βρούμε τι είναι αυτό.

Χρειαζόμαστε, νομίζω, μία αλλαγή στην νοοτροπία κατ' αρχάς. Αλλά αυτό δεν θα γίνει με νομοθετικά διατάγματα, μνημόνια υπεκφυγής, μονομερείς διαγραφές ή και δημοψηφίσματα για ψευτοδιλήμματα. Σε αυτό χρειάζεται να συμμετέχουμε όλοι. Πρέπει να νοιώθουμε όλοι ότι μας αφορά και όχι να περιμένουμε την λύση από τον «από μηχανής θεό», πολιτικό ηγέτη ή «ξένο» σύμμαχο. 

Χρειαζόμαστε, ένα όραμα και μια κατεύθυνση προτού βρούμε τις λύσεις. Το πρόβλημά μας –η χρεοκοπία του κράτους και η καταβαράθρωση της οικονομικής δραστηριότητας και εμπιστοσύνης- είναι σημαντικό αλλά είναι επίσης και επιτακτική η ανάγκη να το υπερβούμε. Η σύγκρουση ιδεών και συμφερόντων που βιώνουμε καθημερινά μπορεί γίνει πηγή έμπνευσης για την αιτία του προβλήματος. Εκεί πρέπει να σκάψουμε. Σε αυτά που μας χωρίζουν. Σε αυτά που μας φέρνουν απέναντι.

Πρώτα απ’ όλα όμως πρέπει να εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλο. Να καταλάβουμε ότι σε αυτή την βάρκα ναυαγοί είμαστε και το θύμα και ο θύτης. Και ο κυνηγός-αρπακτικό αλλά και το θήραμα. Για να επιβιώσουμε πρέπει να συνεργαστούμε.

Θα στηρίξω κάθε τέτοια προσπάθεια, απ’ όπου και αν προέρχεται με μόνη προϋπόθεση να είναι χωρίς αποκλεισμούς και εξαιρέσεις. Δεν παίζει ρόλο το εάν υπάρχουν δίκαια και άδικα εμπλεκόμενοι στην κρίση. Για όλα όσα έγιναν υπάρχουν ευθύνες αλλά αυτός που είναι αναμάρτητος «πρώτος το λίθο βαλέτω». Και πριν το κάνει ας σκεφτεί καλά αν πέταξε το τσιγάρο του στο δάσος, αν μάντρωσε ένα αυθαίρετο στο χωριό, αν μπάζωσε ένα ρέμα, αν πληρώθηκε χωρίς να κόψει απόδειξη, αν έδωσε γρηγορόσημο σε φακελάκι, αν πήρε κάτι από αυτά, αν ενέδωσε στον πειρασμό, αν πέρασε το φανάρι με «ροζ», αν άφησε τα σκουπίδια του έξω από τον κάδο γιατί ήταν γεμάτος, αν χτύπησε την κάρτα του συναδέλφου όταν ήρθε η σειρά του, αν πήρε άδεια απ’ την σημαία, αν διόρισε ή διορίστηκε από μπατζανάκη, αν άλλαξε την μετάθεση του μονάκριβού του στον στρατό με «μέσο», αν βελτίωσε με λίγα λόγια την κατάστασή του γιατί «έτσι γίνεται εδώ», αν συνωστίστηκε σε πολιτικό γραφείο, αν έδωσε χρηματική ενίσχυση στον τάδε υποψήφιο βουλευτή, πολιτευτή, υπουργό με αντάλλαγμα «να με θυμάσαι» όταν έρθει η ώρα, αν ζήτησε να εξαιρεθεί από την τάδε ρύθμιση ή ζήτησε μια πιο φιλική ρύθμιση του προβλήματός του από τον δήμαρχο, βουλευτή αιρετό άρχοντα του τόπου του, αν είπε εδώ είναι ο τόπος μου να το βάλετε αλλού –το εργοστάσιο, τον ΧΥΤΑ, τον κάδο, κλπ, αν πήρε μίζα από προμηθευτή ή αν την ζήτησε για δώσει την δουλειά, αν μπήκε στον Δακτύλιο γιατί «δέκα χρόνια τώρα δεν με σταμάτησαν καμιά φορά», αν πάρκαρε πάνω στο πεζοδρόμιο, τον πεζόδρομο, την διάβαση πεζών και αναπήρων γιατί δεν έβρισκε αλλού, αν προσπέρασε στη εθνική από δεξιά, αν πήγαινε με 60χλμ αριστερά, αν μπήκε στην ΛΕΑ στο μποτιλιάρισμα, αν κάπνισε στο εστιατόριο «αφού δεν με εμπόδισε κανείς», αν έκοψε την κυκλοφορία για να ξεφορτώσει «μισό λεπτό θα κάνω» ή γιατί έχει κίνηση μπροστά αλλά «εγώ περνάω και στέκομαι στην μέση», αν μπήκε ανάποδα στον μονόδρομο, αν ζήτησε από το δήμαρχο να αλλάξει την ροή της κυκλοφορίας μπροστά από το σπίτι του «γιατί περνάνε όλοι από εκεί», αν ήπιε πέντε ποτά ή πέντε σφηνάκια και οδήγησε «γιατί εγώ αντέχω», αν εξαπάτησε τον άλλο βάζοντας κακής ποιότητας υλικά, αν έκλεψε το δημόσιο βάζοντας λιγότερα σίδερα στην γέφυρα, αν πλήρωσε μαύρα ή αέρα για να πάρει την δουλειά ή το ακίνητο, αν έκοψε απόδειξη «10€» για εξετάσεις «300€», αν έγραψε το ένα φάρμακο και ένα παραπάνω για να γράψει τζίρο στο φάρμακο, αν έγραψε πέντε εξετάσεις παραπάνω «αφού πληρώνει το ταμείο», αν έβαλε τον ασθενή του στην προτεραιότητα παρακάμπτοντας το πρωτόκολλο, αν παίρνει εργαζόμενους στην δούλεψή του αλλά δεν τους δηλώνει ή ασφαλίζει ή τους δηλώνει ως αυτασφαλιζόμενους ενώ δεν είναι, αν πέρασε νομολογία που τα ρυθμίζει όλα αυτά, αν έκανε «περαίωση» με τον ελεγκτή της Εφορίας, αν ζήτησε «καφέ» από τον ελεγχόμενο για να φύγει χωρίς πολλά-πολλά ή για να προϊδεάσει ότι θα έρθει «κλιμάκιο» για έλεγχο την άλλη εβδομάδα, αν έβγαλε βεβαίωση χωρίς αντικείμενο, αν δεν την έβγαλε γιατί «υπάρχει φόρτος εργασίας», αν πήρε επιχορήγηση … και τα ‘φαγε στα μπουζούκια, αν έβγαλε περιβαντολογική μελέτη «copy-paste» και πήρε το εκατομμύριο, αν έδωσε το στεγαστικό με υπερεκτιμημένη την αξία του ακινήτου και το μερίδιό του φυσικά, αν δεν πληρώνει φόρους ή ΦΠΑ, αν έβαλε το «παιδί» στο υπουργείο για να ‘χει κάποια προϋπηρεσία και το μονιμοποίησε μετά, αν έβαλε πέντε-δέκα μετακλητούς να κάθονται στο πολιτικό του γραφείο, αν πήρε πέντε-δέκα κολλητούς συμβούλους, αν έγινε συνδικαλιστής και δεν δουλεύει αλλά αμείβεται διπλά, αν έγινε πολιτικός «για την κονόμα», αν έδωσε εξετάσεις με «σκονάκι», αν πλήρωσε για τα θέματα στο «IB» ή όπου αλλού, αν έκανε γενικά κάτι το οποίο δεν τον καθιστά αναμάρτητο ακόμα και αν μόνο ανέχτηκε ή σιώπησε όταν είδε να συμβαίνουν αυτά. Γιατί και το να μη μιλάς σημαίνει είτε ότι φοβάσαι είτε ότι αποσκοπείς να εξαργυρώσεις την σιωπή σου και αυτό είναι εξίσου κακό.