Το πραγματικό δίλλημα αυτών των Εκλογών ήταν η επιλογή κυβερνητικού συνασπισμού μεταξύ δύο στρατοπέδων με όχι ομοιογενή ιδεολογικά χαρακτηριστικά αλλά με ξεκάθαρο προσανατολισμό για την Ευρώ-παϊκή προοπτική της χώρας.
Το Τελικό Αποτέλεσμα του Ιουνίου:
Πιθανώς, στο μυαλό κάποιων, να υπήρχαν και άλλες - θεωρητικά - προσεγγίσεις όπως η «Κυβέρνηση της Αριστεράς», ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και ΚΚΕ αλλά εκτός από την ταμπέλα τα κόμματα αυτά ελάχιστα άλλα κοινά είχαν. Μάλιστα το ΚΚΕ διαφωνεί και με τον τίτλο (εμείς είμαστε το Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας) ενώ η ίδια η ύπαρξη της ΔΗΜΑΡ (διάσπαση από τον Συνασπισμό - μίας εκ των 12 συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ) είναι η απόδειξη της μη συμφωνίας μεταξύ των αριστερών σχηματισμών/κομμάτων. Η αλήθεια είναι ότι άλλοι πολύ πιο έμπειροι από εμένα στην ιστορική ανάλυση της Ελληνικής Αριστεράς μιλούν για το ανέφικτο της ενιαίας αριστεράς. Σήμερα, ίσως κάτι να έχει αλλάξει αλλά πάλι ίσως και όχι.
Σε κάθε περίπτωση, στις τελευταίες Εκλογές είχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ του φίλο-Ευρωπαϊκού μπλοκ από την μία και ΣΥΡΙΖΑ, Καμμένο (ΑΝ.ΕΛ.), Χρυσή Αυγή τα κόμματα του αντιμνημονιακού και κατ’ επέκταση αντί-Ευρώ-παϊκού χώρου.
Το 50-50 φαντάζει κάπως παράδοξο λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις επιλογές!
No comments:
Post a Comment
You can post your feedback or comment. Please remember to be polite and brief.