Απορίες Αφελούς: Μνημόνια ή ΣΥΡΙΖΑ!

Η μεγάλη Έξοδος των μνημονιακών!
(όπως την φαντάζεται ο ποιητής)

Σκέψεις Αφελούς Πολίτη, εμπειριολόγου, α-πολιτικού και νέο-φιλελεύθερου κατά κάποιους.

Τόσα χρόνια κάποιοι πιστεύουμε ότι τον τόπο συγκυβερνούν οι ολιγαρχίες μαζί και οι «αριστερές» (συνδικάτα, συνδικαλιστές-πελάτες, καθηγητές και συντεχνίες επαγγελματιών, κλπ αν και ο πολιτικός τους προσδιορισμός είναι επί το πλείστον συγκυριακός). Είναι δε σχετικά ανέξοδο αυτό, αφού σε τελική ανάλυση είναι «win-win» για όλους αυτούς. Μήπως, λέω μήπως, ήρθε η ώρα να αναλάβουν και την ευθύνη των λόγων και πράξεών τους;

«Δεν είμαστε σπορά της τύχης. Ερχόμαστε από πολύ μακριά και πάμε πολύ μακριά. Και  ξέρουμε σε κάθε στιγμή, σε κάθε στροφή, σε κάθε περίπτωση με ποιον είμαστε, προς τα πού πηγαίνουμε. Κι αυτό δεν το διαπραγματευόμαστε με κανέναν και για τίποτε.» λέει ο Αλέξης Τσίπρας (1ο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ), μέσω Κ. Βάρναλη.

«Δεν είμαι εγώ σπορά της Τύχης, ο πλαστουργός της νιας ζωής», από το ποίημα «Οδηγητής» - «Το Φώς που καίει» του Κ. Βάρναλη.

Δεσμεύτηκε ότι ως κυβέρνηση θα προχωρήσει στην ακύρωση του μνημονίου:

-          Με σκληρή διαπραγμάτευση για το χρέος.

-          Με στόχο διαγραφή μεγάλου μέρους του, τη ρήτρα ανάπτυξης και το πάγωμα αποπληρωμής των τόκων.

-          Με δυνατή Συμμαχία του Νότου

-          Με στόχο μια Διεθνή διάσκεψη για το χρέος, στα πλαίσια της διάσκεψης του Λονδίνου το 1953, για τη Γερμανία.

Περιέγραψε τα διλήμματα της περιόδου ως εξής:

-          Μνημόνια ή δημοκρατία.

-          Μνημόνια ή κοινωνική δικαιοσύνη.

-          Μνημόνια ή εθνική ανεξαρτησία.

Και κατέληξε συμπυκνώνοντας και υπεραπλουστεύοντας ως γνήσιος λαϊκιστής και δημαγωγός: Μνημόνια ή ΣΥΡΙΖΑ!

«Έχουμε χέρια καθαρά, μυαλό ανοιχτό και ψυχή βαθιά. Έχουμε αγάπη για την Ελλάδα και το λαό μας. Έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και δεν έχουμε εξάρτηση από κανένα. Δεν διεκδικούμε τίποτα για εμάς» είπε στους παρόντες στο συνέδριο Φωτόπουλο, Μπαλασόπουλο και Καλφαγιάννη μεταξύ άλλων.

«Για αυτό και είμαστε σε θέση να διεκδικήσουμε τα πάντα για όλους.

Όλα για όλους και τίποτα για εμάς.»

Μήπως λοιπόν; Λέω μήπως! (απορίες αφελούς)