Ζήτω η Δημοκρατία ...

... και ας είναι λιγότερο τέλεια από ότι θα θέλαμε

Ένας φίλος έγραψε σχολιάζοντας το μήνυμα του Προέδρου της Δημοκρατίας Παπούλια για τα 39 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, και το παραθέτω ολόκληρο:

«I beg to differ ... Δημοκρατία ΔΕΝ είναι α) οταν μια μικρή κλίκα πολιτικών φατριών και οικογενειών κυβερνά αυτή τη χώρα για 30 χρόνια έχοντας κατακλέψει και κατασπαταλήσει τα χρήματα των φορολογούμενων, β) οταν μια ομάδα επιχειρηματιών-εκδοτών-μοδιστρων-ιδιοκτητών κεντρων διασκέδασης και άλλων καλών παιδιών μπορούν και έχουν για δεκαετίες χρέη δισεκατομμυρίων προς το δημόσιο και παράλληλα να εξασκούν τις δραστηριότητες τους και να πλουτίζουν ατομικά όλο και περισσότερο, γ) οταν καταστρεφεις τη μεσαία ταξη και την πιο παραγωγική μερίδα του ιδιωτικού τομέα για να προστατέψεις τα κεκτημένα σου, σαν γνήσιος ολιγάρχης-δικτάτορας. 
Να χαίρεστε κύριε Πρόεδρε τη "δημοκρατία" σας....
ΥΓ. Και εύχομαι να ΜΗΝ τα εκατοστήσει με αυτη τη μορφή...»

Και κάποιος συμπλήρωσε: «Αντί για 30 χρόνια πες καλύτερα 150 χρόνια. Από την δολοφονία του Καποδίστρια και μετά, η χώρα σταμάτησε να είναι ευνομούμενη και έγινε όλα αυτά που περιγράφεις.»

Δεν διαφωνώ με το περιεχόμενο και κυρίως με το νόημα αλλά με την μομφή προς τον θεσμό. (Να χαίρεστε κύριε Πρόεδρε τη "δημοκρατία" σας....)

Πρώτον, δεν είναι «σας» αλλά «μας»! Δεύτερον, δεν είναι το πρόσωπο αλλά ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η Δημοκρατία είναι πολιτειακό σύστημα. Προτιμώ μια κακή δημοκρατία από μια «Χούντα» ανερμάτιστων, ρατσιστών, φασιστό-κομμουνιστών και κάθε άλλης λογής ψευτό[1]-επαναστατών. Γιατί σε αντίθεση με την αρχαία Αθήνα, την τυραννίδα δεν θα την φέρουν οι αριστοκράτες (οι άριστοι δηλαδή) αλλά οι χείριστοι δικτατορίσκοι και οι απανταχού ψεκασμένοι, δημαγωγοί και λαοπλάνοι. Οι ίδιοι δηλαδή που σήμερα (από την εποχή του Καποδίστρια) σφετερίζονται τις ελευθερίες της δημοκρατίας αλλά απέχουν των υποχρεώσεων.

Ζήτω η Δημοκρατία και ας είναι λιγότερο τέλεια από ότι θα θέλαμε. Είναι θέμα αρχής!
Κάτω η μεταπολίτευση! Αυτή πρέπει να είναι η ουσία της μεταρρύθμισης. Η αλλαγή της και όχι η επαναφορά στο εμφυλιοπολεμικό μας παρελθόν. (αυτή η χώρα είνα γεμάτη φαντάσματα)

Γιατί η μεταπολίτευση, εκτός από ένα πλαίσιο πολιτειακής οργάνωσης και πολιτικής χειραφέτησης που πριν από 50 χρόνια θα φαινόταν αδιανόητο, μας κληροδότησε και μια κλίκα πολιτικών φατριών και οικογενειών που κυβερνά αυτή τη χώρα για 40 χρόνια. Που έχουν κατακλέψει και κατασπαταλήσει τα χρήματα των φορολογούμενων μαζί με μια ομάδα επιχειρηματιών-συνδικαλιστών-εκδοτών-μόδιστρων-ιδιοκτητών κέντρων διασκέδασης και άλλων καλών παιδιών που μπορούν και έχουν για δεκαετίες χρέη δισεκατομμυρίων προς το δημόσιο αλλά παράλληλα να εξασκούν ανεμπόδιστοι τις δραστηριότητές τους και να πλουτίζουν ατομικά. Μια κλίκα (πες την τάξη) πολιτικών-διαπλεκόμενων-συνδικαλιστών που σήμερα πια ελέω κρίσης καταστρέφουν την μεσαία τάξη και την πιο παραγωγική μερίδα του ιδιωτικού τομέα για να προστατέψουν τα κεκτημένα τους. Που έχουν από κοινού μεταλλάξει το πολιτειακό μας σύστημα προς μία γνήσια ολιγαρχική δικτατορία με το περίβλημα δημοκρατίας.

Και τώρα, μέσα από τις στάχτες της χρεοκοπίας μας, αναδύεται ο μαύρος καπνός της εθνικιστικό-σοσιαλιστικής και της κομμουνιστικής επανάστασης σαν να μη ζήσαμε τον Εικοστό Αιώνα και σαν να μην χύθηκε το αίμα δεκάδων και τα δάκρυα εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων από τις συνέπειές τους.  

____________________________________
[1] Οι ψευτό-επαναστάτες σε αντιδιαστολή με τους πραγματικούς Επαναστάτες. Δύσκολος ο διαχωρισμός μεταξύ της εθνικής απελευθέρωσης και ανεξαρτησίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία (Επανάσταση του '21) και του ταξικού αγώνα ή της κατάληψης της εξουσίας στο όνομα του λαού, του στρατού, του έθνους, κλπ καθώς όλες οι επαναστάσεις/στάσεις έχουν ως κοινό τόπο την αλλαγή του Status-quo (καμιά φορά και την βίαιη διατήρησή του). Υπάρχει όμως αλλά δεν θα το συζητήσω εδώ αυτό.