Ελεύθερος Συνειρμός

Διάβασα αυτό

«Κατά κάποιο τρόπο συμβαίνει η εξής ακολουθία: εντοπίζεται ένα πρόβλημα, ακολουθεί η σύνταξη και η ψήφιση ενός σχετικού νόμου, και η διαδικασία θεωρείται λήξασα (και μάλιστα επιτυχώς). Η ιδέα πως μπορείς να προχειρογράψεις έναν νόμο και αυτομάτως να λύσεις το πρόβλημα που επιθυμείς δείχνει πόσο βαθιά άγνοια υπάρχει για τη δυναμική της πραγματικότητας. Ο συγγραφέας αφιερώνει ένα ολόκληρο κομμάτι του βιβλίου του στο πόσο κακό κάνουν οι ακατάλληλοι νόμοι και όταν εφαρμόζονται και όταν δεν εφαρμόζονται.»
(Αντιγόνη Λυμπεράκη στο AV, γενικότερες σκέψεις με αφορμή το βιβλίο του Αρίστου Δοξιάδη «Το Αόρατο Ρήγμα» εκδ. Ίκαρος)

Δεν είναι μόνο ένας Νόμος ή ένας άνθρωπος στην κατάλληλη θέση ή το αντίθετο. Είναι η έλλειψη οράματος και ενός σχεδίου για το πώς θα πάμε από το «Α» (το σήμερα) στο «Β» (το ζητούμενο). Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα. Όσο δε δεν συζητάμε και δεν διαμορφώνουμε το «Β», τίποτα δεν θα αλλάξει.

Το «Μνημόνιο», κόκκινο πανί για τους μισούς συμπολίτες μας, από μόνο του δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τον σκοπό αυτό γιατί είναι μόνο ένα τμήμα της εξίσωσης και όχι ο στόχος. Και αυτό το ίδιο είναι κακογραμμένο από άλλους για εμάς χωρίς εμάς, αν και για το δεύτερο δεν είμαι απόλυτα βέβαιος μιας και τα μέτρα του είναι δικής μας κοπής.

Το πρόβλημα εντοπίζεται στο ότι οι κυβερνήσεις και η γραφειοκρατία που κυβερνάνε την χώρα δεκαετίες τώρα δεν προτείνουν ένα όραμα και δεν παράγουν ένα σχέδιο για να πάμε στο «Β» (και δεν εννοώ ένα Plan B). Απλά αντιδρούν, καθυστερημένα τις περισσότερες φορές, στα εξωτερικά ερεθίσματα και στις όποιες συνθήκες. Η ένταξή μας στη Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ το επέτειναν αυτό γιατί κακά τα ψέματα υπάρχει μια κάποια ασφάλεια στην Ένωση («Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις», όπως θα έλεγε και ο Κ.Π. Καβάφης).

Είναι κυρίως έλλειμμα φαντασίας και ηγεσίας.

Η αριστερά που τσαλαβουτάει στα οράματα και τις παραισθήσεις διεγείρει μεν για αυτό αλλά δεν απαντά ικανοποιητικά στις σημερινές ανάγκες γιατί, στο κάτω-κάτω, είναι η αριστερά και έχει ένα πλάνο και μία λύση. Έχει ένα όραμα συγκεκριμένο και σε γενικές γραμμές αποτυχημένο, όπου και όποτε εφαρμόστηκε. Και ναι υπάρχει αντίλογος για την αποτυχία του, αλλά σε κάθε περίπτωση και η κακή εκτέλεση ενός «τέλειου» σχεδίου μπορεί να προκαλέσει κακό (όπως και έχει κάνει άλλωστε). Πόσο μάλλον αν το σχέδιο είναι ακατάλληλο ή προχειρογραμμένο.

Οι υπόλοιποι του δημοκρατικού τόξου (δεν ασχολούμαι με τους φασίστες ή τους καπνισμένους εθνοπατριδοκαπηλευτές) τσαλαβουτάνε στην μικρότητα και την αδιαλλαξία, την φαυλότητα και την υποκρισία. Έτσι, ο «βιαστής» βαφτίζεται και εμφανίζεται ως «σωτήρας» για να σε γλιτώσει από τον «βιασμό» του «άλλου»! Και ο «άλλος», παρουσιάζεται ως «νέος» αλλά με νοοτροπία ίδια και προτάσεις από τον 19ο αιώνα για τα προβλήματα και τις προκλήσεις του 21ου.

Δεν θέλουμε τον Σοσιαλισμό του Μαρξ, του υπαρκτού ή του ανύπαρκτου! Δεν θέλουμε και τον Καπιταλισμό της βιομηχανικής εποχής, τύπου Κάρνεγκι και J.P. Morgan (ο ιδρυτής της και όχι η γνωστή τράπεζα).

Θέλουμε μια σύγχρονη, φιλελεύθερη και προοδευτική κοινωνία, όπου το κράτος ρυθμίζει αλλά δεν παρεμβαίνει στις σχέσεις των πολιτών. Όπου το κράτος και ο Νόμος παρεμβαίνει και διορθώνει αδικίες χωρίς να δημιουργεί άλλες. Όπου η πολιτική είναι η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του πολίτη και όχι των κεκτημένων των ημετέρων, συντεχνιών και πελατών, πολιτικών ή και οικονομικών. Θέλουμε σεβασμό στην ελευθερία του ατόμου και την ιδιοκτησία του, υλική και πνευματική, που αποκτήθηκε ως αποτέλεσμα του κόπου και της εργασίας του και όχι με την καταπάτηση ή την συνδιαλλαγή με την δημόσια διοίκηση.
Θέλουμε διαφάνεια αντί για διαφθορά.

Και κάπου εκεί ακούω μέσα μου …

Freud Sofa

«Να `μαι στα σύννεφα ψηλά
μ’ ένα τηλέφωνο αγκαλιά
όπως οι φλέβες δυνατά
τ’ ακούω πάλι να χτυπά
Υποχρεώσεις και δουλειά
μου κλέβουν κάτι απ’ τη χαρά
Είναι πληγή να σ’ αγαπώ
όταν μου είσαι μακριά
Μόνο αν είσαι εσύ, εγώ απαντώ...
Μη, δεν είμαι εδώ, όνειρο ζω
και μη με ξυπνάτε τώρα
Μη, για ό,τι καλό ή ό,τι κακό
τα λέμε άλλη ώρα...»

Η ώρα σας τελείωσε! Τα ξαναλέμε!

<>

Σημείωση: Ο ελεύθερος συνειρμός (free association) αποτελεί θεμελιώδη κανόνα με τον οποίο λειτουργεί η ψυχαναλυτική συνεδρία και συστατικό στοιχείο της ψυχαναλυτικής τεχνικής. Συνίσταται στην έκφραση όλων ανεξαιρέτως των σκέψεων που περνούν από το μυαλό του αναλυόμενου, είτε αυτές αφορμώνται από κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο (π.χ. μια λέξη, μια εικόνα, κάποιο στοιχείο του ονείρου) είτε αναδύονται αυθόρμητα (βλ. Laplanche & Pontalis 1986, 179-181 το σχετικό λήμμα). Στόχος της τεχνικής αυτής είναι να εξαλείψει την εκούσια επιλογή σκέψεων και, αίροντας τις αντιστάσεις, να γίνει δυνατή η πρόσβαση στο ασυνείδητο.