Wednesday 19 February 2014

Ο τρίτος πόλος προς τον ... παραλογισμό

Ο ένας, είναι πλέον μόνο ένας αλλά Ναπολέων, ο άλλος είναι κυρ-Φώτης και είναι ξεθυμασμένος και οι άλλοι είναι πολλοί (58+/-) και όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει! Αυτός ο υποτιθέμενος τρίτος πόλος, πόσους πόλους έχει; Και τι τρέχει με το "τρίτος"; Πρώτα είχαμε τον τρίτο δρόμο προς ... (από δω πάνε κι άλλοι) και μετά ανακαλύφθηκε ο τρίτος πόλος! 

Η τριάδα, κατά Αριστοτέλη, είναι ο αριθμός του όλου, που περιέχει μια αρχή, μέση και τέλος. Όμως στις διεθνείς σχέσεις και κάποιες φορές στην πολιτική, η ύπαρξη ενός τρίτου ή περισσότερων πόλων προϋποθέτει την σχετική ισοδυναμία επιρροής. Έτσι, ένας τρίτος πόλος σήμερα, θα σήμαινε εκλογική επιρροή μεταξύ 15-25% και για να είναι πραγματικά τρίτος θα έπρεπε να είναι και διαφορετικός. Πχ. Η ΧΑ, δυστυχώς, είναι ή πήγε να γίνει τρίτος πόλος. Ευτυχώς, αυτό αρχίζει να ξεφτίζει. 

Όμως τι το διαφορετικό έχει σήμερα να προτείνει η κεντροαριστερά που δεν το προτείνει ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ ή η μεταλλαγμένη (πασοκοποιημένη) ΝΔ; Όχι πολλά φοβάμαι!

Η μόνη πραγματικά διαφορετική προσέγγιση σήμερα είναι το λιγότερο κράτος, λιγότεροι φόροι, περισσότερη δουλειά, διαφάνεια και αξιοκρατία και αυτό είναι φιλελευθεριάζουσα προσέγγιση αλλά και διαχρονικά μειοψηφική. Οπότε, δεν συζητάμε στην πραγματικότητα για τρίτο πόλο αλλά απλά για έναν άλλο πόλο στην θέση του ΣΥΡΙΖΑ ή της μεταλλαγμένης πασοκονεοδημοκρατίας. Μιλάμε δε κυρίως για τα πρόσωπα που θα τον εκφράζουν και πολύ λιγότερο για το τι θα αντιπροσωπεύει. Αλλά ούτε αυτό περνάει στον κόσμο, καλώς ή κακώς! 

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτή την αδυναμία συσπείρωσης γύρω από μια υπεύθυνη και λογική προσέγγιση της πραγματικότητας. Ο κατακερματισμός της κοινωνίας, η πολυσυλλεκτικότητα του πολιτικού/κομματικού παρελθόντος (συνέπεια και του εκλογικού συστήματος), η ανυπαρξία τάξεων κατά την παραδοσιακή (Μαρξιστική) έννοια σε αντίθεση με την ύπαρξη ομάδων συμφερόντων και συντεχνιών, η αυτοπαγίδευση στον αιώνιο χρόνο και τον ετεροπροσδιορισμό, η έλλειψη εξελικτικής κουλτούρας και πίστης στις δυνατότητές μας, ο ελληνικός μαξιμαλισμός σε αντίθεση με την μεγιστοποίηση της ωφέλειας. Όλα αυτά, και άλλα πολλά, μας κάνουν αυτό που είμαστε. Ένα μίζερο, οπισθοδρομικό, Ευρωμεσανατολικό υβρίδιο με ανευπλοειδία. Αποτέλεσμα μιας ιδιότυπης τριπολικής μίτωσης και όχι φυσιολογικής εξέλιξης. 


«Η ανευπλοειδία είναι μια αριθμητική χρωμοσωμική ανωμαλία στην οποία υπάρχει ένα επιπλέον ή ένα λιγότερο χρωμόσωμα. Είναι η συνηθέστερη χρωμοσωμική ανωμαλία με κλινικό αντίκτυπο. Τα άτομα με ανευπλοειδία λέγοντα ανευπλοειδή. Συνήθως τα ανευπλοειδή άτομα έχουν τρισωμία (τρία αντί για δύο αντίγραφα ενός χρωμοσώματος) ή μονοσωμία (με ένα μόνο αντίγραφο ενός χρωμοσώματος). Και οι δύο καταστάσεις έχουν σοβαρές επιπτώσεις στο φαινότυπο ενός ατόμου, ο οποίος είναι σε όλες τις περιπτώσεις σωματική ή/και νοητική υστέρηση.»

Οι περισσότερες ανευπλοειδίες είναι θανάσιμες. Στην δική μας περίπτωση επιζούμε αλλά φέρουμε όλες τις συνέπειες και δυσλειτουργίες που την συνοδεύουν. Έτσι, εμπιστευόμαστε περισσότερο την αντιπαράθεση με έναν αντίπαλο, το ή μαζί μας ή με τον εχθρό, παρά την λογική και την σύνθεση για την προσέγγιση σύνθετων και πολύπλοκων προβλημάτων όπως η σημερινή κρίση. 

Ο τρίτος πόλος απαιτεί την κριτική ματιά, την αναζήτηση της αλήθειας στην αμφισβήτηση του δίπολου μαμά-μπαμπάς. Απαιτεί την ανάληψη της ευθύνης του εαυτού μας. Απαιτεί την ενηλικίωση. 

ΥΓ1. Τα κακοποιημένα παιδιά ενίοτε όταν μεγαλώσουν κακοποιούν και αυτά με την σειρά τους (βλ. Ψηφίζω ΧΑ για να τους εκδικηθώ! Ποιούς αλήθεια;). 
ΥΓ2. Μια άλλη ερμηνεία της εποχής των τεράτων.

No comments:

Post a Comment

You can post your feedback or comment. Please remember to be polite and brief.