Στο άρθρο του στην Athens Voice ο Νίκος Γιάννης δίνει μια λιγότερο προφανή (σε κάποιους) αλλά συνάμα ρεαλιστική ερμηνεία στο «πανευρωπαϊκό» φαινόμενο "Save ERT".
«Τελικώς, η μεγαλύτερη δυσκολία σε μια δημοκρατία είναι να τα βάλεις με τα μικρά συμφέροντα των πολλών» γράφει.
Μερικοί θα πουν μα φυσικά, η πολιτική μας είναι για τα συμφέροντα των πολλών μικρών. Όμως, τα μικρά συμφέροντα των πολλών μικρών είναι στην περίπτωσή μας και όλα αυτά που έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα όλων των άλλων και της κοινωνίας στο σύνολό της. Γιατί οι «κατακτήσεις» στον ιδιωτικό τομέα είναι ένα θέμα. Μπορεί να επηρεάζουν την ανταγωνιστικότητα, ευελιξία, αλλά στην τελική ο εργοδότης το κλείνει το μαγαζί, (βλ. ανεργία). Σε αντίθεση, στον δημόσιο τομέα είναι απλά και μόνο μεταφορά χρημάτων από το σύνολο (φορολογούμενοι) στο μερικό και συγκεκριμένα σε μικρές ομάδες που αποκτούν δύναμη είτε μέσω του πελατειακού συστήματος είτε απλά γιατί ελέγχουν τον διακόπτη (τα μέσα παραγωγής) ή τα μέσα της «προπαγάνδας» όπως στην ΕΡΤ.
_________________________________________________________________________________
.jpg "ENG")
With his article in Athens Voice, Nicos Yannis gives a less obvious yet realistic, in my opinion, interpretation
of the pan-European phenomenon "Save ERT"! The Article is in Greek
and I will not attempt to translate it. I will present, however, a brief
summary of my understanding (my inherence) as well as my comments.
The author argues that this "Save
ERT" phenomenon gained popularity amongst certain European countries and
publics because 1) it triggered some democracy issues the way this decision was
announced and executed, and that this has been further manipulated by the ERT
people (points 5, 6), 2) EBU members face similar pressures in many other
European countries like Austria, the Netherlands, and France among others and
the ERT example could set precedence therefore they had a “vested interest” to proliferate
the issue, 3) journalists and media people have a high international networking
ability and they could propagate their cause (in solidarity) very easily and
effectively, 4) converging European politics have come to share some common pro-socialistic,
pro-statetism reflexes that clash with the more liberal, progressive policies
of the EU bodies (very loose inherence).
The author gives further evidence
to the rise of populism as a result of that political clash in Europe, part of
a greater rise of extremist voices from the far right and far left (communist
party and the alikes) fueled by the .
He finally argues that it is a
reform movement that clashes with the status-quo. At the end of the day, the
greatest challenge in a democracy is to curtail the little interests of the
many, he writes.
