Βγαίνοντας από την Χάρυβδη

Σκύλλα και Χάρυβδη, Eugenie Goren, 2006

Ο Γιώργος Παπανδρέου (ΓΑΠ) έδωσε ένα όραμα σε πολλούς ανθρώπους της γενιάς μου. Ύστερα όμως το τσαλαπάτησε. Βασίστηκε πάνω στο σάπιο συνδικαλιστικό και παλαιοκομματικό κατεστημένο και ελίχτηκε μέσα στις εσωκομματικές ισορροπίες για να εδραιώσει την θέση του. Όμως το ΠΑΣΟΚ  του 2004-2009 ήταν ήδη ένα καθεστωτικό έκτρωμα που συμπεριελάμβανε όλα τα δεινά που θα ήθελε να αλλάξει ένας μεταρρυθμιστής. Όταν κέρδισε τις Εκλογές το 2009 ήταν ήδη αργά. Η κρίση ήταν εδώ. 

Εκεί όμως φάνηκε αδύναμος, λίγος και προς το τέλος, της σύντομης μα καθοριστικής πρωθυπουργίας του, αυτοκαταστροφικός. Στο τέλος, τον έριξαν οι δικοί του άνθρωποι. Μπορείς να πεις πως είχε το κατάλληλο όραμα αλλά ήταν ο λάθος άνθρωπος την λάθος στιγμή. 

Μπορεί να μην ευθύνεται ο ίδιος για την κατάσταση που του φόρτωσε ο Καραμανλής, αλλά ευθύνεται κυρίως γιατί δεν αντελήφθη γρήγορα ότι το πρόβλημα ήταν πολυδιάστατο και ότι ξεπερνούσε την δυνατότητα κάθε ενός κόμματος να το διαχειριστεί. Από εκεί και πέρα, σε κάθε κρίσιμη στιγμή ήταν πίσω από τις εξελίξεις. Επέλεξε την Ευρωπαϊκή λύση αλλά έτσι έχασε χρόνο καθώς αυτή δεν ήταν διαθέσιμη. Δεν μπαίνω στην συνωμοσιολογία για την εμπλοκή του ΔΝΤ και τον Ντομινίκ Στρος-Καν. Ο ίδιος, επέλεξε την υστεροφημία του στο εξωτερικό από την διαχείριση του προβλήματος στο εσωτερικό. Αυτός και ο Σαμαράς, με την αντιμνημονιακή του προπαγάνδα, ευθύνονται για το μέγεθος της ύφεσης, την χρεοκοπία –σχεδόν κατάρρευση- των τραπεζών και την παραλίγο αναγκαστική έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, κίνδυνος που δεν έχει οριστικά παρέλθει αλλά που έχει μετατεθεί χρονικά, όπως έχει μετατεθεί και η διαχείριση του χρέους.

Όντας ταυτόχρονα ηγεμονικός, δεν μπόρεσε να προετοιμάσει την διαδοχή του (δεν ήταν έτοιμος ο ίδιος άλλωστε) αλλά επέτρεψε ή προκάλεσε την ανατροπή του, από τον πάντα πρόθυμο Βενιζέλο, για να μπορεί να εμφανίζεται ταυτόχρονα ως θύμα και σωτήρας, ρόλος που όμως δεν του ανήκει.

Δυστυχώς μπήκαμε, διαχειριστήκαμε και τώρα βγαίνουμε από την κρίση χωρίς την κατάλληλη ηγεσία, χωρίς σχέδιο, μόνο και μόνο γιατί βρέθηκαν οι μη πολιτικοί για να πιλοτάρουν το καράβι την δύσκολη στιγμή που πέρναγε μέσα από την Χάρυβδη. Και ενώ οι πολιτικοί κάτω και από την πίεση της Τρόικας απέφυγαν τον πειρασμό να πάρουν το τιμόνι και να μας φουντάρουν για πάντα, η ατολμία τους, από την άλλη, να συγκρουστούν με την Σκύλλα της μεταρρύθμισης μας έσπρωξε στην Χάρυβδη των φόρων και της παρατεταμένης ύφεσης και ανεργίας. Τα έπαιξαν όλα για όλα ρισκάροντας το γενικό καλό για να μην θυσιάσουν το φαύλο πελατειακό τους κατασκεύασμα. Τελικά, είμαστε λιγότεροι, πιο αδύναμοι και σχεδόν παράλυτοι-ακυβέρνητοι χωρίς κουπιά και με τα πανιά της οικονομίας σκισμένα. Στην νηνεμία μετά από τα στενά ισορροπούμε, μόνο που τώρα είμαστε πιο ευάλωτοι από ποτέ και πάνω απ´ όλα εξαντλημένοι.

Το ταξίδι συνεχίζεται και οι πειρασμοί είναι μεγάλοι μα και οι κίνδυνοι το ίδιο.

«Κατόπι στο καλό νησί της Θρινακίας θα φτάσης.
Βόδια εκεί βόσκουνε πολλά κι αρνιά παχιά του Ήλιου,
εφτά κοπές βοδιών, εφτά καλών αρνιών κοπάδια,
πενήντα καθεμιά κοπή, κι αυτά μήτε γεννούνε,
και μήτε λιγοστεύουνε• και θεές τα κυβερνάνε,
δυό νύφες ωριοπλέξουδες, Φαέθουσα, Λαμπετία,
του Ήλιου του Υπερίονα και της Νεαίρας κόρες.
Η μάνα που τις γέννησε και γλυκοανάθρεψέ τις,
πάς στο νησί τις έβαλε της Θρινακίας να ζούνε,
τα γονικά τους πρόβατα και βόδια να φυλάγουν.
[ Αυτά αν τ' αφήσης άβλαβα, και θες το γυρισμό σου,
όσο πολλά κι αν πάθετε, πάλε στο Θιάκι πάτε•
μα αν τα πειράξης, πρόσμενε ξολοθρεμό στο πλοίο
και στους συντρόφους• ίδιος σου μπορείς να ξεγλυτώσης,
μα αργά θα φτάσης κι άσκημα, κι από συντρόφους έρμος ].»

(στ. 127-141) Ομήρου Οδύσσεια, «μ», Σειρήνες. Σκύλλα. Χάρυβδις. Βόες Ηλίου.
Μετάφραση Αργύρη Εφταλιώτη (http://www.mikrosapoplous.gr/homer/odm12m.htm)