"Ζητείται επειγόντως ψώνιο"

Σήμερα φιλοξενώ την άποψη του κ. Απόστολου Δοξιάδη όπως αυτή αναρτήθηκε στο protagon.gr στις 26/4/2012. Αντί άλλου σχολίου, ένα ανέκδοτο:

Στο παγκόσμιο συνέδριο οφθαλμολογίας, παρουσιάζονται οι τελευταίες εξελίξεις της επιστήμης.

Αμερικανός Καθηγητής: Θεραπεύσαμε 36 τυφλούς με αυτόλογη μεταμόσχευση επιθηλιακών κυττάρων.

(πολλά χειροκροτήματα)

Γερμανός Καθηγητής: Θεραπεύσαμε 112 τυφλούς με χρήση βλαστοκυττάρων.

(όρθιο χειροκρότημα – “standing ovation”)

'Eλληνας Καθηγητής: Εμείς θεραπεύσαμε 36.000 τυφλούς απλώς με μία απογραφή!

(Πρώτο Βραβείο)

"Ζητείται επειγόντως ψώνιο"

Ο μύθος της κυβερνησιμότητας και η απατηλή λάμψη της αυτοδυναμίας; μπαταχτσήδες όλου του κόσμου ενωθείτε.

Για χρόνια ακούμε για τα οφέλη της αυτοδυναμίας στο πλαίσιο της κυβερνησιμότητας της χώρας. Έτσι οδηγούμαστε ως πρόβατα στη κάλπη με το δίλημμα ή αυτοί ή το χάος. Η αλήθεια είναι ότι για πολλά χρόνια οι επιλογές δεν ήταν υπαρκτές. Ακόμα και οι υπαρκτές επιλογές δεν ήταν καν επαρκείς γιατί οι πολιτικοί αυτοί και τα κόμματά τους ή δεν θέλανε να ηγηθούν και να αναλάβουν κυβερνητικό ρόλο αλλά μονάχα να διαμαρτύρονται, ή θέλανε μόνο να εκλέγονται. Δεν είναι και λίγο να είσαι ανεπάγγελτος και ξαφνικά να απολαμβάνεις αποδοχές (βουλευτική αποζημίωση) υψηλόβαθμου διοικητικού στελέχους του ιδιωτικού τομέα, και όχι μόνο.

Για, παράδειγμα, στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές το 2009 οι επιλογές περιορίζονταν στην απερχόμενη κυβέρνηση της ΝΔ του κ. Καραμανλή που παραιτήθηκε για να μη αναλάβει την ευθύνη της επερχόμενης κατάρρευσης που προκάλεσε η αλόγιστη διακυβέρνησή της, στο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ που δεν θέλανε να κυβερνήσουν (ο τρόμος του κάθε αριστερού που σέβεται τον εαυτό του είναι η εξουσία - Μίμης Ανδρουλάκης), στο ΠΑΣΟΚ του κ. Παπανδρέου που θεωρούσε αυτοδίκαια νοητό ότι θα είναι η επόμενη αυτοδύναμη κυβέρνηση τετραετίας και απλά πετούσε «πέτρες, δάκρυα και υποσχέσεις» και στο ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη που ήταν και ο μόνος που ζήτησε (κατά το debate) την ψήφο μας για να κυβερνήσει!

Από τότε πέρασαν μόνο δυόμιση χρόνια -τι χρόνια!- και σήμερα φτάσαμε, μετά από την οικονομική και ηθική-πολιτική μας χρεοκοπία, να συζητάμε για μια συγκυβερνητική «αυτοδυναμία» ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Μια αυτοδυναμία που τελεί υπό αμφισβήτηση ακόμα και με το +50 δώρο του Εκλογικού νόμου για το πρώτο σε ψήφους κόμμα.

Σήμερα όμως υπάρχουν επιλογές, περισσότερες ίσως και από όσες χρειάζεται. Κάποιες φαντάζουν τρομακτικές στα μάτια μου και κάποιες απλά επικίνδυνες. Υπάρχουν όμως και κάποιες λογικές. Σήμερα λοιπόν δεν υπάρχουν δικαιολογίες ούτε και αυτοπαγιδευτικά διλήμματα. Υπάρχει όμως κίνδυνος.

Ο κίνδυνος να οδηγηθούμε αρχικά σε ένα περιβάλλον διπλού νομίσματος και τελικά στη Δραχμή. Αυτό θα είναι η συνέπεια μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας εφόσον δεν σχηματιστεί μια κυβέρνηση συμμαχίας με άξονες την Ευρωπαϊκή προοπτική και τη Μεταρρύθμιση.

Στην αντίθετη περίπτωση, εάν δηλαδή δεν επιτευχθεί μια τέτοια κυβερνητική συμμαχία, η εξέλιξη του Προγράμματος (το κατά κόσμο μνημόνιο) που με τόσες θυσίες πετύχαμε, θα είναι αμφίβολη καθώς οι δανειστές μας πιθανότατα θα αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους. Έτσι, χωρίς άλλη πηγή χρηματοδότησης, θα οδηγηθούμε στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία οι συνέπειες της οποίας θα είναι αφάνταστων διαστάσεων καθώς σήμερα εξαρτόμαστε ταμειακά ολοκληρωτικά από τον δανεισμό αυτό.

Πολλοί αναρωτιούνται «και γιατί είναι κακό να ξαναγυρίσουμε στη Δραχμή;» Γιατί η Δραχμή αποτέλεσε το νόμισμα της διαφθοράς και το μέσο της συναλλαγής των πολιτικών με την κομματική πελατεία τους. Οι κυβερνήσεις της «αυτοδυναμίας» είχαν δύο εργαλεία στα χέρια τους. Τον διορισμό στο δημόσιο (και αργότερα στους ΟΤΑ και στις ΜΚΟ) και από τα μέσα του 80 την πληθωριστική Δραχμούλα (που έκοβαν και τύπωναν κατά το δοκούν). Για κάποια χρόνια μετά από την ένταξή μας στην ΕΟΚ και την ΕΕ και τελικά στο κλαμπ του Ευρώ, απέκτησαν και τις επιδοτήσεις-επιχορηγήσεις, τα πακέτα Ντελόρ, κλπ. και τέλος το φθηνό ευρωνόμισμα που μέσω του υπερδανεισμού λειτούργησε υπερκαταναλωτικά. Το κράτος έγινε ο μεγαλύτερος εργοδότης αλλά και ο μεγαλύτερος καταναλωτής. Έτσι η παντοδυναμία των «αυτοδύναμων» πωλητη-κών, σε ένα δικομματικό σύστημα (του 85%) με την εναλλαγή τους στην εξουσία τους κατέστησε ανεξέλεγκτους και προπάντων αλαζόνες, Στην αρχαία Αθήνα της άμεσης δημοκρατίας των πολιτών(*), αυτοί που αποκτούσαν μεγάλη φήμη ή δύναμη εξοστρακίζονταν από τους πολλούς.

Λοιπόν, το πρόγραμμα αυτό που περιγράφεται στο Μνημόνιο Συνεννόησης για την εκταμίευση της χρηματοδοτικής ενίσχυσης προς την Ελλάδα, στερεί από τους πωλητη-κούς της «αυτοδυναμίας» και τα δύο. Και την δυνατότητα να μοιράζουν λεφτά και την δυνατότητα να μοιράζουν θέσεις εργασίας (ρουσφέτια) επιβαρύνοντας όλους εμάς με τα έλλειμμα και τελικά με τους φόρους. Οι φόροι που πληρώνουμε τώρα, είναι ο λογαριασμός που ξεχνούσαν να μας στείλουν τόσα χρόνια. Αλλά τώρα που «δεν υπάρχουν λεφτά» κόπηκε άξαφνα ο ομφάλιος λώρος τους με την κομματική, συντεχνιο-συνδικαλιστική πελατεία τους.

Αν εμείς οι πολίτες μείνουμε στο θυμό, η ολική και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και η Δραχμή θα πρέπει να θεωρούνται βεβαιότητα καθώς οι απογοητευμένοι και αγανακτισμένοι πελάτες θα οδηγηθούν στον επόμενο πωλητη-κό λαϊκιστή που θα τους χαϊδέψει τ’ αυτιά. Σοφιστές «πωλητές» επικαλούμενοι την «κοινή λογική» της αντι-μνημονιακής προπαγάνδας, κανονικοί μπαταχτσήδες, καραδοκούν στα αριστερά και τα δεξιά του πολιτικού φάσματος. Η ευθύνη είναι δική μας.

Το σύνθημα «πολίτες, όχι πελάτες» πιάνει τον ταύρο από τα κέρατα. Είναι το σύνθημα που περικλείει το τέλος και την αρχή μιας εποχής. Το τέλος της ΠΩΛΗΤΗ-ΚΗΣ και την απαρχή της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.

(*) Στην άμεση δημοκρατία αυτή μετείχαν μόνο οι άνδρες πολίτες και όχι οι γυναίκες, οι μέτοικοι και φυσικά οι δούλοι. Κανείς δεν είναι τέλειος.

Λοβέρδος, Στυλιανίδης και Μάνος σε προεκλογική συζήτηση στον ΣΚΑΪ

Τον Ανδρέα Λοβέρδο, τον Ευριπίδη Στυλιανίδη και τον Στέφανο Μάνο φιλοξένησε ο ΣΚΑΪ 100,3 στο πλαίσιο της πρώτης από μία σειρά προεκλογικών συζητήσεων που διοργανώνει ο σταθμός.
ΣΚΑΪ Player TV — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

Greek Political Risk (part III)

Some figures for your consideration:

(updated tables with more Polls & Election forecast in "Politics.gr" page)

Evolution of basic realistic combinations for Government

No other comment for now.

Καλό Πάσχα

Greek Political Risk (part II)

In this post, please read the analysis of an esteemed commentator and analyst, Andreas Koutras. In his post "Elections in Greece?" dated April 8, 2012, Andreas describes the Greek political Pantheon, as is! For our Greek readers, it is useful to read how a Greek from abroad but not an outsider reflects on Greece and Greece's hurdles.

I find his perspective absolutely spot-on although I don't exactly arrive at the same conclusion. None the less, this is the kind of debate we should all be having. What we need to consider before getting to the Polling Stations on Election Day is what kind of model -thus government- we need! The same corrupted version of the Two or a new doctrine, one that doesn't rely on promises to please the voters-clients but on solutions to the problems of modern Greece.

Andreas writes:
"Greek elections are, like the carnival, never boring. The next ones are promised to be even more so. It would be the first time that the Greek people would have the chance to express their views on what has happened to them the past three years."

Read the rest on http://andreaskoutras.blogspot.com/

The Breaking Point of Greece (Odyssey Modern)

Greece is between a rock and a hard place. Years of mindless consumption based growth and the complete lack of any economic/strategic policy objective have led to the gradual disinvestment from any manufacturing/industrial activity and/or value adding service sector. The lost competitiveness (in the Economy) was not the outcome of wage increases in the private sector but of the loss of any value adding production base both in manufacturing and in the service sector.

Greece being a small market and a rather isolated one (by sea and mountains) rarely justified economies of scale in industrial production, unless export driven. In the cheap euro Era, it was easier and more economically rewarding to borrow and buy potatoes from Egypt or Bulgaria than produce them ourselves, unless subsidized (Common Agriculture Policy). Now, combine all these with an archaic central government and the electioneering and populist mentality of modern politics/politicians (not just in Greece) and you get the recipe for tragedy. The State has become the biggest employer but even worse the biggest consumer of goods and services produced locally. All the others, we have been consuming imported goods and services, leveraged by our new found strength. The IKEAs, the ZARAs, the BMWs, the Siemens of this world had a party thrown here.

Now all these are over. Greece went bust.
This undoubtedly is going to be a new turning point in the 191 year old national history of modern Greece. Like Ulysses (Odysseus) in Homer’s epic poem Odyssey, modern Greeks have displeased the Gods of the Eurozone. First with their “Trojan horse”, the trick that fooled everybody allowing them to enter the “EZ” and then if that was not blasphemous enough they tricked the Gods once more with their “Greek Statistics”, blinding the Cyclops Polyphemus (Eurostat) and foolishly revealing their tricks.
<><> <><> <><>

The Mykonos vase, with one of the

earliest redintions of the Trojan Horse

The story could have started at the moment they entered Troy (acceptance in the Euro club). After 10 years of hurdles they devised the infamous “wooden horse” with the help of Goldman Sachs that enabled them to conquer Euro membership. Then, as they have embarked for that Euro-adventure they first consumed the Lotuses (billions of euros in structural support packages and EU subsidies) that made them forget that their economy was weak and would be further weakened by a strong currency, the fate of which they no longer controlled. Almost captured by the one eyed Cyclops, Polyphemous (the Eurostat) they escaped by blinding the monster. Complacent they have managed to outwit the beast they foolishly revealed their tricks (erroneous deficits, etc). Poseidon (Merkozy) the father of Polyphemous “then curses Odysseus to wander the sea for ten years, during which he would lose all his crew and return home through the aid of others” (the troika-ECB,EC,IMF).

I could go on and on describing the tails and ordeals of noble Odysseus and what he had to go through before reaching Ithaca.

Between you and me, buy the book!  

But before we, Greeks, reach our modern Ithaca, we have to navigate the treturous waters between Scylla and Charybdis, the two immortal and irresistible monsters that beset the narrow waters. According to Homer, Odysseus was forced to choose which monster to confront while passing through the straits; he opted to pass by Scylla and lose only a few sailors, rather than risk the loss of his entire ship in the whirlpool (Charybdis). Like him, the next Greek Prime Minister will have to make the same choice. Lose a few (in the public sector/administration) or risk the loss of the entire “ship and crew” in the whirlpool of a recessionary vicious circle. That may very well be Greece’s breaking point; the moment of truth.

PS. In Homer’s poem, Odysseus returns home alone! The general hope here on the ground is that there will be some of us as well!