Saturday 28 February 2015

Ο κύβος ερρίφθη


Tα πράγματα, για εμένα, είναι πλέον ξεκάθαρα. Οδηγούμαστε με μαθηματική βεβαιότητα στην επιλογή του εθνικού νομίσματος.

Η κυβέρνηση συνολικά το θέλει για να ανακτήσει τον έλεγχο της κυκλοφορίας του χρήματος και για να εφαρμόσει τις πολιτικές της, κάτι που θα ήταν ασυμβίβαστο με το ευρώ, την χρηματοοικονομική κατάσταση της χώρας αλλά και τις πολιτικές της Ε.Ε.

Πολιτικά, το μήνυμα ότι το νόμισμα δεν είναι φετίχ είχε δοθεί. Επειδή όμως αυτό δεν είχε την πλειοψηφία στην κοινή γνώμη αποσύρθηκε και αντικαταστάθηκε με μία ψευδεπίγραφη διαβεβαίωση ότι θα παραμείνουμε στο ευρώ, εφόσον αυτό δεν μας σκοτώνει. Το είπε δε ξεκάθαρα χθες και η Υφυπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης (Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης) Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά.

Τι γίνεται τώρα. Υπάρχει μία δήθεν συμφωνία, χωρίς λεφτά, που μας οδηγεί σχεδόν αναγκαστικά σε χρεοκοπία (πιστωτικό γεγονός) με βάση και τους χειρισμούς της ελληνικής πλευράς. Υπάρχει ακόμα η διαβεβαίωση ότι η Ελλάδα θα τιμήσει τις υποχρεώσεις της και δεν θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες η οποία όμως στο εσωτερικό έχει επί της ουσίας ανατραπεί με τις δηλώσεις και τις πράξεις Βαρουφάκη, Στρατούλη, Λαφαζάνη την τελευταία εβδομάδα. Ταυτόχρονα ο πρωθυπουργός τρέχει να προλάβει τις πολιτικές εξελίξεις καταθέτοντας νομοσχέδια που μπορεί εν μέρει να θεωρηθούν και μονομερείς ενέργειες (να τονίσω το εν μέρει). Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας προεξέχοντος του Γερμανού υπουργού οικονομικών Σόιμπλε, αλλά και οι Θεσμοί, δηλώνουν ότι πρέπει να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση του υφιστάμενου προγράμματος που για την κυβέρνηση δεν υπάρχει και ας το έχει προσυπογράψει στο τελευταίο Eurogroup αλλά και να μην αθετηθεί η ρητή υπόσχεσή της για την εξυπηρέτηση των υποχρεώσεών της. Έτσι το σκηνικό της ρήξης είναι στημένο.

Στην «νέα δραχμή» θα πάμε για να αποφύγουμε την ανθρωπιστική κρίση και την νομισματική ασφυξία που θα προκαλέσει η ολική ρήξη αλλά και για να καταστούν «κοινωνικά βιώσιμες οι χρηματοδοτικές μας υποχρεώσεις» (Τσίπρας στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ 28/2). Όμως μετά την κατάρρευση και την πιθανή ή καλύτερα αναπόφευκτη έξοδό μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση [1] [2], το χρέος μας στα κράτη και τους Θεσμούς, που θα παραμένει σε ευρώ, μπορεί κάποια στιγμή να κουρευτεί αλλά θα αξίζει και θα κοστίζει τα ίδια ή και περισσότερα σε όρους νέου νομίσματος και θα αποτελεί το ίδιο ή ένα μεγαλύτερο μέρος ενός σημαντικά μικρότερου ΑΕΠ.

Υπάρχει και η επιλογή της μονομερούς ολικής διαγραφής του χρέους αλλά δεν ξέρω πως αυτό γίνεται μεταξύ κρατών ή αν έχει γίνει ποτέ ή τι συνέπειες θα είχε για την ήδη οριακή κατάσταση της χώρας σε διεθνές επίπεδο!

Το πόσο θα υποτιμηθεί το νέο νόμισμα ή το ποιο θα είναι το συνολικό κόστος για την οικονομία είναι δύσκολο να εκτιμηθεί. Θα είναι όμως και τα δύο σημαντικά.

Η αρχική υποτίμηση μπορεί να φτάσει το 50-60% (παλαιότερη εκτίμησή μου [3]) μέγεθος που έχει συζητηθεί και από αρκετούς αναλυτές (ότι αυτό αξίζει). Το που θα ισορροπήσει τελικά η νέα ισοτιμία είναι ένα άλλο θέμα το οποίο θα κριθεί στο μέλλον._