Monday 29 April 2013

Σε αναζήτηση ηγεσίας. Σε αναζήτηση οράματος!

Προτείνω να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε την συνολική εικόνα πριν αρχίσουμε να λέμε να φύγει αυτός, εκείνος ή ο άλλος ή να γίνει αυτό ή το άλλο. Για την ώρα φαίνεται να διαμορφώνεται  μια συν-αντίληψη ότι κάτι πρέπει να γίνει. Κάτι πρέπει να αλλάξει. Ας μιλήσουμε όλοι μαζί, συνδικαλιστές, εργαζόμενοι, πολιτικοί και εργοδότες, άνεργοι και ενεργοί πολίτες, πολίτες εν γένει.
Ας πει ο καθένας μας τους προβληματισμούς του και τους φόβους του. Χρειάζεται ένα όραμα για την χώρα όπως: το να δουλέψουμε για μια Ελλάδα ενταγμένη μεν στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι αλλά κυρίαρχη και ικανή να στηρίζει την ανεξαρτησία της. Μπορεί να είναι κάτι άλλο. Ας βρούμε τι είναι αυτό.

Χρειαζόμαστε, νομίζω, μία αλλαγή στην νοοτροπία κατ' αρχάς. Αλλά αυτό δεν θα γίνει με νομοθετικά διατάγματα, μνημόνια υπεκφυγής, μονομερείς διαγραφές ή και δημοψηφίσματα για ψευτοδιλήμματα. Σε αυτό χρειάζεται να συμμετέχουμε όλοι. Πρέπει να νοιώθουμε όλοι ότι μας αφορά και όχι να περιμένουμε την λύση από τον «από μηχανής θεό», πολιτικό ηγέτη ή «ξένο» σύμμαχο. 

Χρειαζόμαστε, ένα όραμα και μια κατεύθυνση προτού βρούμε τις λύσεις. Το πρόβλημά μας –η χρεοκοπία του κράτους και η καταβαράθρωση της οικονομικής δραστηριότητας και εμπιστοσύνης- είναι σημαντικό αλλά είναι επίσης και επιτακτική η ανάγκη να το υπερβούμε. Η σύγκρουση ιδεών και συμφερόντων που βιώνουμε καθημερινά μπορεί γίνει πηγή έμπνευσης για την αιτία του προβλήματος. Εκεί πρέπει να σκάψουμε. Σε αυτά που μας χωρίζουν. Σε αυτά που μας φέρνουν απέναντι.

Πρώτα απ’ όλα όμως πρέπει να εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλο. Να καταλάβουμε ότι σε αυτή την βάρκα ναυαγοί είμαστε και το θύμα και ο θύτης. Και ο κυνηγός-αρπακτικό αλλά και το θήραμα. Για να επιβιώσουμε πρέπει να συνεργαστούμε.

Θα στηρίξω κάθε τέτοια προσπάθεια, απ’ όπου και αν προέρχεται με μόνη προϋπόθεση να είναι χωρίς αποκλεισμούς και εξαιρέσεις. Δεν παίζει ρόλο το εάν υπάρχουν δίκαια και άδικα εμπλεκόμενοι στην κρίση. Για όλα όσα έγιναν υπάρχουν ευθύνες αλλά αυτός που είναι αναμάρτητος «πρώτος το λίθο βαλέτω». Και πριν το κάνει ας σκεφτεί καλά αν πέταξε το τσιγάρο του στο δάσος, αν μάντρωσε ένα αυθαίρετο στο χωριό, αν μπάζωσε ένα ρέμα, αν πληρώθηκε χωρίς να κόψει απόδειξη, αν έδωσε γρηγορόσημο σε φακελάκι, αν πήρε κάτι από αυτά, αν ενέδωσε στον πειρασμό, αν πέρασε το φανάρι με «ροζ», αν άφησε τα σκουπίδια του έξω από τον κάδο γιατί ήταν γεμάτος, αν χτύπησε την κάρτα του συναδέλφου όταν ήρθε η σειρά του, αν πήρε άδεια απ’ την σημαία, αν διόρισε ή διορίστηκε από μπατζανάκη, αν άλλαξε την μετάθεση του μονάκριβού του στον στρατό με «μέσο», αν βελτίωσε με λίγα λόγια την κατάστασή του γιατί «έτσι γίνεται εδώ», αν συνωστίστηκε σε πολιτικό γραφείο, αν έδωσε χρηματική ενίσχυση στον τάδε υποψήφιο βουλευτή, πολιτευτή, υπουργό με αντάλλαγμα «να με θυμάσαι» όταν έρθει η ώρα, αν ζήτησε να εξαιρεθεί από την τάδε ρύθμιση ή ζήτησε μια πιο φιλική ρύθμιση του προβλήματός του από τον δήμαρχο, βουλευτή αιρετό άρχοντα του τόπου του, αν είπε εδώ είναι ο τόπος μου να το βάλετε αλλού –το εργοστάσιο, τον ΧΥΤΑ, τον κάδο, κλπ, αν πήρε μίζα από προμηθευτή ή αν την ζήτησε για δώσει την δουλειά, αν μπήκε στον Δακτύλιο γιατί «δέκα χρόνια τώρα δεν με σταμάτησαν καμιά φορά», αν πάρκαρε πάνω στο πεζοδρόμιο, τον πεζόδρομο, την διάβαση πεζών και αναπήρων γιατί δεν έβρισκε αλλού, αν προσπέρασε στη εθνική από δεξιά, αν πήγαινε με 60χλμ αριστερά, αν μπήκε στην ΛΕΑ στο μποτιλιάρισμα, αν κάπνισε στο εστιατόριο «αφού δεν με εμπόδισε κανείς», αν έκοψε την κυκλοφορία για να ξεφορτώσει «μισό λεπτό θα κάνω» ή γιατί έχει κίνηση μπροστά αλλά «εγώ περνάω και στέκομαι στην μέση», αν μπήκε ανάποδα στον μονόδρομο, αν ζήτησε από το δήμαρχο να αλλάξει την ροή της κυκλοφορίας μπροστά από το σπίτι του «γιατί περνάνε όλοι από εκεί», αν ήπιε πέντε ποτά ή πέντε σφηνάκια και οδήγησε «γιατί εγώ αντέχω», αν εξαπάτησε τον άλλο βάζοντας κακής ποιότητας υλικά, αν έκλεψε το δημόσιο βάζοντας λιγότερα σίδερα στην γέφυρα, αν πλήρωσε μαύρα ή αέρα για να πάρει την δουλειά ή το ακίνητο, αν έκοψε απόδειξη «10€» για εξετάσεις «300€», αν έγραψε το ένα φάρμακο και ένα παραπάνω για να γράψει τζίρο στο φάρμακο, αν έγραψε πέντε εξετάσεις παραπάνω «αφού πληρώνει το ταμείο», αν έβαλε τον ασθενή του στην προτεραιότητα παρακάμπτοντας το πρωτόκολλο, αν παίρνει εργαζόμενους στην δούλεψή του αλλά δεν τους δηλώνει ή ασφαλίζει ή τους δηλώνει ως αυτασφαλιζόμενους ενώ δεν είναι, αν πέρασε νομολογία που τα ρυθμίζει όλα αυτά, αν έκανε «περαίωση» με τον ελεγκτή της Εφορίας, αν ζήτησε «καφέ» από τον ελεγχόμενο για να φύγει χωρίς πολλά-πολλά ή για να προϊδεάσει ότι θα έρθει «κλιμάκιο» για έλεγχο την άλλη εβδομάδα, αν έβγαλε βεβαίωση χωρίς αντικείμενο, αν δεν την έβγαλε γιατί «υπάρχει φόρτος εργασίας», αν πήρε επιχορήγηση … και τα ‘φαγε στα μπουζούκια, αν έβγαλε περιβαντολογική μελέτη «copy-paste» και πήρε το εκατομμύριο, αν έδωσε το στεγαστικό με υπερεκτιμημένη την αξία του ακινήτου και το μερίδιό του φυσικά, αν δεν πληρώνει φόρους ή ΦΠΑ, αν έβαλε το «παιδί» στο υπουργείο για να ‘χει κάποια προϋπηρεσία και το μονιμοποίησε μετά, αν έβαλε πέντε-δέκα μετακλητούς να κάθονται στο πολιτικό του γραφείο, αν πήρε πέντε-δέκα κολλητούς συμβούλους, αν έγινε συνδικαλιστής και δεν δουλεύει αλλά αμείβεται διπλά, αν έγινε πολιτικός «για την κονόμα», αν έδωσε εξετάσεις με «σκονάκι», αν πλήρωσε για τα θέματα στο «IB» ή όπου αλλού, αν έκανε γενικά κάτι το οποίο δεν τον καθιστά αναμάρτητο ακόμα και αν μόνο ανέχτηκε ή σιώπησε όταν είδε να συμβαίνουν αυτά. Γιατί και το να μη μιλάς σημαίνει είτε ότι φοβάσαι είτε ότι αποσκοπείς να εξαργυρώσεις την σιωπή σου και αυτό είναι εξίσου κακό.

Thursday 25 April 2013

Οι Ζώνες του Ευρώ - Εξωπλανήτης Ελλάδα


Μια γρήγορη παρατήρηση στο επόμενο γράφημα μας δείχνει ότι πλέον δεν μιλάμε για ένα αλλά για πολλά ΕΥΡΩ. (Γράφημα – αποδόσεις στη λήξη δεκαετών ομολόγων σε μονάδες βάσης όπου 100 μονάδες βάσης είναι 1%.) Το κοινό νόμισμα δεν είναι πια και τόσο κοινό αφού το κόστος δανεισμού/επιτόκια και άρα και το κόστος χρηματοδότησης αλλά και αποτίμησης μιας επένδυσης είναι τραγικά διαφοροποιημένο στην σημερινή κατ’ όνομα μόνο Ευρώ-ζώνη. Μετά δε και από τους περιορισμούς κίνησης κεφαλαίων στην Κύπρο, ακόμα περισσότερο.



Έτσι λοιπόν στην Γερμανία ή παρούσα αξία 100 «D-EURO» (πχ. πουλάς ένα ακίνητο μετά από 10 χρόνια για 100€) είναι 88€ (Present value based on 10Yr German Yield).

Στην ζώνη των GERCOs (έτσι ονομάζω τις χώρες στην σφαίρα επιρροής της Γερμανίας πχ. Ολλανδία, Αυστρία) κατά μέσο όρο η παρούσα αξία100 GERCO-EURO (πχ. πουλάς το ίδιο ακίνητο στην ίδια ονομαστική αξία μετά από 10 χρόνια) είναι 85€ (Present value based on average 10Yr GERCOsYield)

Στην ζώνη των FRANCOs (έτσι ονομάζω χώρες εκτός της κύριας σφαίρας επιρροής της Γερμανίας πχ. Γαλλία, Βέλγιο) κατά μέσο όρο η παρούσα αξία100 FRANCO-EURO (πχ. πουλάς το ίδιο ακίνητο στην ίδια ονομαστική αξία μετά από 10 χρόνια) είναι 83€ (Present value based on average 10Yr FRANCOsYield)

Τώρα στην εξωτική ζώνη των PIIGS (Πορτογαλία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Ιταλία, Ισπανία – κατά το ελληνικότερον «πέιιι») κατά μέσο όρο η παρούσα αξία100 PIIGS-EURO (πχ. πουλάς το ίδιο ακίνητο στην ίδια ονομαστική αξία μετά από 10 χρόνια) είναι μόλις 57€ (Present value based on average 10Yr PIIGSYield). Κυμαίνεται δε από 70€ στην Ιρλανδία έως 34€ στην Ελλάδα.

Για να καταλάβουμε τώρα τι σημαίνει αυτό. Ας πούμε ότι έχεις μια επιχειρηματική ιδέα και σκέφτεσαι σε ποια χώρα της Ευρώ-ζώνης να εγκατασταθείς. Ένα εργοστάσιο λόγου χάριν. Ας πούμε ότι το εργοστάσιο στοιχίζει 50 Ευρώ να το χτίσεις και να το εξοπλίσεις και η συνολική λειτουργία του θα αποφέρει 150 Ευρώ έσοδα μετά από δέκα χρόνια. Το κόστος λειτουργίας στην Γερμανία είναι 50€ και στα «PIIGS» μετά και από τα  μνημόνια και τις περικοπές σε μισθούς 40€ για την δεκαετία (το 80% του Γερμανικού – λέμε τώρα).


  1. Στην μία περίπτωση (στην Γερμανία) θα έχεις 150€ συνολικά έσοδα μείον (50) για τα έξοδα λειτουργίας και μείον (50) για το κόστος εγκατάστασης. Καθαρό κέρδος 50 Ευρώ που θα το εισπράξεις σε μέρισμα μετά από δέκα χρόνια.
  2. Στην άλλη περίπτωση (στα PIIGS) θα έχεις 150 συνολικά έσοδα μείον (40) για τα έξοδα λειτουργίας και μείον (50) για το κόστος εγκατάστασης. Καθαρό κέρδος 60 Ευρώ που θα το εισπράξεις σε μέρισμα μετά από δέκα χρόνια.

Τι κάνεις;

Η παρούσα αξία του μερίσματος αυτού των 50 Ευρώ στην Γερμανία είναι 44€ (88%) ενώ η αντίστοιχη αυτού των 60 Ευρώ στα PIIGS είναι 34€ (57%)! Στην Ελλάδα, η παρούσα αξία του ίδιου αυτού μερίσματος των 60 Ευρώ είναι ακόμα χαμηλότερη και αντιστοιχεί σε 20€ !!!

Για να φτάσει να είναι συμφέρουσα η επένδυση (στην Ελλάδα) πρέπει (το εργοστάσιο που συζητάμε ή η αγορά του ΟΠΑΠ και κάθε άλλης επιχείρησης/αποκρατικοποίησης, κλπ, κλπ) να αποφέρει κέρδη 130€ (από το ίδιο τζίρο) που αντιστοιχούν σε παρούσα αξία 44€. Να εκμηδενιστεί δηλαδή το κόστος λειτουργίας (στα 10€ ή 20% του Γερμανικού) και να πέσει και το κόστος εγκατάστασης στα 10€ (από 50€), ώστε τα τελικά κέρδη να έρθουν στα 130 που έχουν παρούσα αξία 44, δηλαδή και πάλι οριακά τα ίδια με την Γερμανία. Απλά δεν γίνεται!

Για να έρθει, λοιπόν ο αστροεπενδυτής στον εζωπλανήτη Ελλάδα θα πρέπει να αγοράσει ή να επενδύσει σε ένα project με εσωτερικό συντελεστή απόδοσης IRR 26% (στα 10 χρόνια) έναντι 17% στα υπόλοιπα PIIgS και 13% στην Γερμανία. Αλλά αφού έχεις καλύτερο καιρό, ε! ο άλλος μπορεί και να προτιμήσει να επενδύσει εδώ ακόμα και αν δεν βγάζει νόημα. Αυτό είναι το πρόβλημα σήμερα! Και βεβαίως δεν είναι μόνο Ελληνικό το πρόβλημα, αλλά είναι σημαντικά μεγαλύτερο στην Ελλάδα σε σχέση με οπουδήποτε αλλού. (Οι συντελεστές IRR και το επίπεδο κερδοφορίας που περιγράφεται στα παραδείγματα είναι μεν υποθετικά αλλά η μεταξύ τους σχέση -συγκριτικά- είναι πραγματική και δεν νομίζω ότι απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα)

Η λύση είναι αρκετά απλή γιατί δεν χρειάζεται να γίνεις με την μία πιο αποδοτικός και συμφέρον από την Γερμανία αλλά μόνο πιο αποδοτικός από κάποιον άλλο (πχ. την Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, κλπ). Απλή μεν αλλά και επώδυνη πολιτικά. Χρειάζεται η σταθεροποίηση ενός ικανοποιητικού πρωτογενούς πλεονάσματος, ώστε να ανακτηθεί η αξιοπιστία και η πρόσβαση στις αγορές. Από την μείωση των επιτοκίων που σε καθιστούν σήμερα ασύμφορο θα έρθει το μεγαλύτερο μέρος της σύγκλισης. Ταυτόχρονα, χρειάζεται η μείωση της φορολογίας στα κέρδη. Αυτό σημαίνει μείωση των δαπανών στο δημόσιο, για κάποια χρόνια, και πιθανότατα απολύσεις παραπάνω από 15-20.000 γιατί ταυτόχρονα πρέπει να διατηρηθεί η μέγιστη δυνατή χρηματοδότηση των δημοσίων επενδύσεων μέχρι να πάρει μπροστά η ιδιωτική οικονομία.  

Και για να μην σας μπαίνουν άλλες ιδέες. Αυτά είναι περίπου και τα επίπεδα της υποτίμησης εφόσον επιλέγαμε σήμερα εθνικό νόμισμα. Περίπου 65-70%!

Thursday 11 April 2013

Another Way 2Look at Greece


Χθες το βράδυ ξαναδιάβαζα το εναρκτήριο «post» μου «Τέλος εποχής, καιρός για Δράση» στο Blog. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Μόνο δύο εκλογικές αναμετρήσεις, αρκετή απογοήτευση και άκρατος παραλογισμός.

Είπαμε, προτίμησε το καινούργιο! «Δεν υπάρχουν εγγυήσεις στη ζωή. Η Ελλάδα χρειάζεται λύσεις και απεμπλοκή από τα ολιγοπωλιακά συντεχνιακά συμφέροντα και τους θεσμικούς εκφραστές τους, τα καθεστωτικά κόμματα. Δεν είμαι δογματικός. Προτάσσω τη λογική. Εάν συμφωνούμε ότι το πρόβλημα βρίσκεται στη δομή του πολιτικού συστήματος και συγκεκριμένα στον τρόπο λειτουργίας των κομμάτων και στην διαδικασία ανάδειξης των πολιτικών στελεχών τους, στην πολυσυλλεκτικότητά τους που δεν βασίζεται σε αρχές αλλά σε συμβιβασμούς και συνδιαλλαγή με ομάδες ειδικού ενδιαφέροντος, καθώς και στον συντηρητικό εκλογικό νόμο που φροντίζει για την μη ανανέωση της βουλής με νέα σχήματα, τότε η μόνη επιλογή δεν είναι να διαιωνίσουμε το πρόβλημα ψηφίζοντας το παλιό αλλά να τολμήσουμε στηρίζοντας το νέο.» (http://anotherwaytolookatgreece.blogspot.gr/2012/03/blog-post_23.htmlhttp://anotherwaytolookatgreece.blogspot.gr/2012/03/blog-post_23.html)

Και εσείς (ρητορικά) πιστέψατε τον ΣΥΡΙΖΑ, την αμετροέπεια και τον τυχοδιωκτισμό, τους ένθεν και εκείθεν ψεκασμένους και την «χρυσή» αυγή! Πέσατε στην παγίδα της αντιμνημονιακής προπαγάνδας. Σαν Έλληνες, προτιμήσατε/με να ρίξουμε το φταίξιμο στους άλλους, στους ξένους, στους εχθρούς αλλά όχι στον εαυτό μας.

Μπροστά στην κάλπη, ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι για όλους κρίναμε τι Ελλάδα θέλουμε. (http://anotherwaytolookatgreece.blogspot.gr/2012/05/blog-post.html)

Η «Τελική Ανάλυση των Αποτελεσμάτων των Εκλογών του Μαΐου» (http://anotherwaytolookatgreece.blogspot.gr/2012/05/blog-post_15.html) ήταν Αποκαλυπτική (με κεφαλαίο Α)

Έκανα την πρότασή μου: «Προς την ηγεσία και τα μέλη της δράσης, δημοκρατικής συμμαχίας και δημιουργίας, ξανά!» Ξεκινήστε την δημιουργία ξανά με δημοκρατική συμμαχία και δράση. Δεν περισσεύει κανείς. Μας ενώνουν περισσότερα από όσα μας χωρίζουν.
Τον Ιούνιο, «το πραγματικό δίλλημα αυτών των Εκλογών ήταν η επιλογή κυβερνητικού συνασπισμού μεταξύ δύο στρατοπέδων με όχι ομοιογενή ιδεολογικά χαρακτηριστικά αλλά με ξεκάθαρο προσανατολισμό για την Ευρώ-παϊκή προοπτική της χώρας.» (http://anotherwaytolookatgreece.blogspot.gr/2012/06/blog-post_21.htmlhttp://anotherwaytolookatgreece.blogspot.gr/2012/06/blog-post_21.html)

Τον Σεπτέμβριο του 2012, εν-μέσω διαπραγματεύσεων για κάποιο μνημόνιο (2ο, 3ο, … ν) σχολίαζα «μην απολύεις τον δούλο σου δέσποτα» … Ε, ακόμα το ίδιο συζητάμε (στο facebook αυτή την φορά).

-          Μετά από 3 χρόνια περικοπών και κουρέματος των ιδιωτικών καταθέσεων μέσω της φορολογίας των έκτακτων εισφορών και των χαρατσιών, κυβερνητικοί παράγοντες υποστηρίζουν ότι «υπάρχει η πολιτική βούληση να απολυθούν με σύννομες μεν, αλλά ταχείες διαδικασίες, οι επίορκοι, οι ανεπαρκείς, ή οι κοπανατζήδες υπάλληλοι.»

Στον ενάμιση αυτό χρόνο που γράφω δημόσια, μίλησα για την «Ουτοπία», για το εάν «Για όλα φταίει το Μνημόνιο» και πως –κατά την ταπεινή πάντα γνώμη μου- 192 χρόνια ανεξαρτησίας, μερικές χρεοκοπίες, κηδεμονίες και αναδιαρθρώσεις χρέους, δεν μας δίδαξαν τίποτα (http://anotherwaytolookatgreece.blogspot.gr/2013/03/blog-post_13.html).

Μίλησα και για πολλά άλλα ενδιαφέροντα ή μη. Ευχαριστώ όλους όσους με διάβασαν είτε από περιέργεια, είτε από συμπάθεια. Συνεχίζω!

Wednesday 10 April 2013

Everything that matters is Greek


(as well as everything that ever mattered)

We reserve the right to be God’s chosen ones. The Hellines of our ancient glory. Actually that was our ancestors’ glory but we have managed to make a living out of it adding almost nothing to the world. 

Macedonia is Greek, the western civilization is Greek, Democracy is Greek, the Aegean is Greek but the others should protect us. Thus we don’t owe to anyone and everyone should adhere to our beliefs because … it’s our Divine “right” and privilege. All the others, literally all the others except us, come second. I’m fed up with this b/s and I am Greek!

Upper Republic of Macedonia, Republic of Upper Macedonia, Macedonian Republic of Upper ..., Cambridge Proficiency Vs Proficiency of Cambridge, Manchester United Vs United Manchester, United States of America Vs States of United America, European Union Vs Union of Europe, United Kingdom Vs Kingdom United, they are all just words randomly arranged, or aren't they?

No they aren’t but get it over and done with!

Who wants to be like us? Italy is not Greece, Spain is not Greece, Ireland is not Greece, Portugal is not Greece, Cyprus is not Greece (LOL), the US is not Greece, and everyone would like to say they are not Greece! However, the British (Museum) hold our marbles, the Slav neighbours want to be Macedonians, the Turks advertise their ancient heritage on Asia Minor, the Germans built their mind set on Logic and their buildings with Greek style colonnades, and democracy is still aspired as the best available political system. We all share philosophy, philanthropy and so many other Greek origin words like austerity (Αυστηρός).

What have we done with our glorious heritage? Nothing, at all! Yet, we want to keep it to ourselves instead of sharing it with as many as we can. We worry about Upper Macedonia because there is a lower one as well. Well, isn’t it so? They say they speak Macedonian! Who cares! Yes, if they claim you can’t use the term because they are the owners of it that changes things a bit but none-the-less, who cares? It won’t matter unless we become irrelevant!

In the Americas, the true Americans are the “Indians” and not the settlers. However, that has been settled now. You cannot withhold to your great past unless you are great yourself and powerful enough to be free. There is no liberty without economic liberty, said former UK PM Thatcher (1925-2013). In the past, we had almost lost our heritage. However, because of the philhellenism movement and the right historic circumstances we resurrected Greece. Let’s not get lost into obliviousness yet again.  

Wednesday 3 April 2013

«Ἑστιάζοντας» σε ένα αιώνιο παρόν


[ Με στενοχωρεί που ζούμε σε μια πόλη η οποία δεν μπορεί να προστατεύσει τα σημεία αναφοράς κάθε γενιάς και τα παραδοσιακά της στέκια. Η λαίλαπα του νεοπλουτισμού και της γκλαμουριάς εξαφάνισε τα περισσότερα στο όνομα του περιώνυμου «αέρα». Σήμερα με δυσκολία μπορεί κανείς να βρει ένα-δυο γνώριμα σημεία μιας αστικής Αθήνας, που δεν ανήκει δα και στο πολύ απώτερο παρελθόν. Ξέρω... Αυτή είναι η φορά και η εξέλιξη των πραγμάτων. Όπως λέει και ο πάντοτε πρακτικός φίλος μου ο Γιάννης «πόσες φορές πέρασες από το βιβλιοπωλείο τα τελευταία δύο χρόνια;». Ενδεχομένως και καμία. Και όπως πάντα συμβαίνει, καταλαβαίνεις τι σήμαινε κάτι για σένα μόνο όταν το χάνεις. ] 
Αλέξης Παπαχελάς από την ενότητα Διάλογος της Καθημερινής (Στο «Βιβλιοπωλείον της Εστίας»)

Θα μείνω σε αυτό γιατί αυτό με αγγίζει. Κτήρια, άνθρωποι και ιδέες "καίγονται" και χάνονται (το ίδιο σκεφτόμουνα όταν διάβαζα για την Achaia Clauss στην Πάτρα).  Αφήνουν δε πίσω τους το καινό που λόγο της έλλειψης σημείου αναφοράς είναι κενό από περιεχόμενο. Έτσι το νέο ελάχιστα θυμίζει το παλιό και η παράδοση χάνεται απαράδοτη ή απορριμμένη, σαν το σκουπίδι. Εμπόδιο τάχα στην νεωτερικότητα και την πρόοδο. Αλλά δεν νοείται πρόοδος αν δεν πηγαίνεις από το ‘β’ στο ‘γ’ και από το ‘γ’ στο ‘δ’ και ούτω καθεξής. Η πρόοδος προϋποθέτει την εξέλιξη και η εξέλιξη την συνέχεια. Εδώ πετάμε το παλιό για το κενούργιο (επίτηδες με «ε»).

ΥΓ. Δεν είμαι τόσο μεγάλος αλλά μου λείπει ήδη, γιατί εκεί βρίσκεται το σημείο αναφοράς, αυτό που σε συνδέει με αυτό που ήταν πριν γίνει αυτό που είναι. Η διαχρονικότητα. Άλλως, ο χρόνος εγκλωβίζεται σε ένα αιώνιο παρόν και αυτό στην πραγματικότητα δεν οδηγεί πουθενά.