Αγάπη μου,
Με ρωτάς γιατί θέλω να φύγω, γιατί επέλεξα να φύγουμε να πάμε σε μια άλλη ξένη χώρα. Με ρωτάς γιατί επέλεξα να σε χωρίσω από τις φίλες σου, τον κόσμο σου, την πατρίδα σου.
Κορίτσι μου, δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή. Ούτε καν η δεύτερη ήταν. Ξανά και ξανά το πάλεψα αλλά δεν πάει άλλο. Μάθε λοιπόν ότι η ζωή μας, το μέλλον σου, για την Ελλάδα είναι τελικά θέμα «ισοδύναμων»! Αρκεί να υπάρχουν λεφτά για μισθούς και συντάξεις στο δημόσιο! Αλλά λεφτά δεν υπάρχουν.
Εκεί που θα πάμε, αν όλα πάνε καλά, το κράτος επιχορηγεί τους γονείς στα δίδακτρα που πληρώνουν στα ιδιωτικά σχολεία όπως αυτό στο οποίο πας σήμερα με το αντίστοιχο ποσό που αναλογεί στο «δημόσιο κόστος» ανά μαθητή για το οποίο έχουν πληρώσει φόρους. Δεν τους το χαρίζει αλλά τους το επιστρέφει.
Στην Ελλάδα, το κράτος, μας ζητάει να αγοράσουμε τα βιβλία σου, μας βάζει τεκμήριο και μας φορολογεί στο εισόδημα για την ιδιωτική δαπάνη, δεν λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι εμείς πληρώνουμε φόρους για την παιδεία αλλά αφού δεν χρησιμοποιούμε το δημόσιο σύστημα αυτό είναι όφελος για τους πολλούς και τώρα μας βάζει να πληρώσουμε και ΦΠΑ 23% από πάνω! Γιατί; Μα για να χρηματοδοτήσει τους επίορκους και τους πρόωρα συνταξιούχους στους οποίους καταβάλει συντάξεις που κέρδισαν από το πελατειακό σύστημα.
Και είναι αυτοί οι ίδιοι οι αδιάφθοροι, το νέο, που θα καταργούσαν το πελατειακό σύστημα. Όμως δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να το συντηρούν, εις βάρος μας. Εις βάρος σου! Αυτοί που υπόσχονταν την δια μαγείας επιστροφή μισθών και συντάξεων στα προ χρεοκοπίας (συγνώμη, μνημονίου) επίπεδα. Αυτοί που οι γονείς κάποιων φίλων σου τόσο επιπόλαια επέλεξαν για να μας κυβερνάνε.
Ναι το καταλαβαίνω, ότι αυτά θα σου ακούγονται αλαμπουρνέζικα, ότι εσένα σε πονάει το ότι φεύγει η γη κάτω από τα πόδια σου. «Τι φταίω εγώ μπαμπά» θ’ αναρωτιέσαι!
Δεν φταις εσύ, αγάπη μου, αλλά την πληρώνεις. Όλοι μας την πληρώνουμε. Αλλά να ξέρεις πως εμείς έχουμε σκοπό να σε φροντίζουμε. Να κάνουμε ότι το καλύτερο για σένα και για όλους μας. Και αυτό σήμερα σημάνει ότι θα πρέπει να φύγουμε.
Ο μπαμπάς
ΥΓ. Όπως γράφει ο Αρκάς ...
Η ιδιωτική εκπαίδευση λοιπόν είναι το δεδομένο και το ζητούμενο και χάριν αυτής η ξενητειά. Πολλοί σκέπτονται παρομοίως στην Ελλάδα. Πρόκειται για ιδεοληπτικό ψυχαναγκασμό, εφαρμοσμένο στην ζωή του εξαρτώμενου μέλους...Το κοριτσάκι θα εισέλθει λοιπόν σε έναν απόλυτα κυνικό κόσμο, θα αποκοπεί απο συναισθηματικό περιβάλλον, θα φρενάρει συναισθηματικές ροπές και θα κληθεί να χτίσει μία προκαθορισμένη τεχνητή ταυτότητα.
ReplyDeleteΠαράλληλα, παιδάκια στην Ελλάδα θα συνεχίζουν στο Δημόσιο Σχολείο και οι γονείς τους, πολλοί γονείς, μαζί με κάποιους φωτισμένους δασκάλους θα προσπαθούν να βελτιώσουν την Παιδεία, να εφεύρουν, να επιλύσουν και πιστέψτε με, παρά τα προβλήματα, προχωρούν με αγάπη και με χαρά.
Αγαπητέ Ανώνυμε,
ReplyDeleteΔιαβάζοντας το σχόλιό σας μου ήρθε στο μυαλό η παράφραση του γνωστού στίχου του Διονυσίου Σολωμού, «Εἰς Φραγκίσκα Φράϊζερ». Όμορφος κόσμος κυνικός, διαβολικά πλασμένος!
Μάλλον θα σας διαφεύγει το γεγονός ότι σε αυτή την χώρα ζω και της αυτής παιδείας μετείχα. Σε αυτής της χώρας τα σχολεία και πανεπιστήμια (δημόσια και ιδιωτικά) παιδεύτηκα και φοίτησα, τόσο εγώ όσο και η σύζυγός μου. Το αυτό και η κόρη μου μέχρι και αυτή την στιγμή.
Την ποιότητα της δημόσιας αυτής παιδείας, την οποία και συγχρηματοδοτώ ως φορολογούμενος πολίτης, μπορώ και να την αξιολογήσω και να την κρίνω όπως όλοι μας, ελπίζω. Το ότι "παιδάκια στην Ελλάδα θα συνεχίζουν στο Δημόσιο Σχολείο και οι γονείς τους, πολλοί γονείς, μαζί με κάποιους φωτισμένους δασκάλους θα προσπαθούν να βελτιώσουν την Παιδεία, να εφεύρουν, να επιλύσουν" (τα όποια προβλήματά της προφανώς) δεν ξέρω που κολλάει. Και δεν έχω κανένα πρόβλημα να δεχθώ ότι "παρά τα προβλήματα", κάποιοι θα "προχωρούν με αγάπη και με χαρά"!
Πολύ καλά θα κάνουν αν και εφόσον θα υπάρχουν αρκετοί εκπαιδευτικοί για να καλύψουν τις διδακτικές ώρες και τα μαθήματα του όποιου προγράμματος σπουδών, όταν δεν θα απεργούν ή θα συνδικαλίζονται εν ώρα «λειτουργίας» των σχολείων. Το θέμα του ωραρίου, του ολοήμερου ή μη σχολείου δεν το σχολιάσω όπως δεν σχολιάσω την ενημέρωση που έλαβαν κάποιοι φίλοι μας ότι δεν θα λειτουργήσει το ολοήμερο στο σχολείο τους. Ούτε ότι λόγω ελλείψεων κάποιων ειδικοτήτων θα πρέπει να παραλαμβάνουν τα παιδιά τους στις 12:30, κάποιες ημέρες !!! Με αγάπη και χαρά πάντα!
Όσο για την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, παραμένει ο προθάλαμος του φροντιστηρίου και της παραπαιδείας του ιδιαίτερου, χωρίς να εξαιρώ την έξαρση του φαινομένου και στα ιδιωτικά σχολεία. Υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις αλλά εγώ αναζητώ τον κανόνα.
Για τα δημόσια πανεπιστήμια δεν θέλω να πω τίποτα. Ακόμα και εγώ αναγνωρίζω στον εαυτό μου το ότι είμαι αρνητικά προκατειλημμένος. Ίσως γιατί έχω την δυνατότητα να κάνω μόνος μου την σύγκριση. Και ναι, υπάρχουν άριστοι απόφοιτοι Ελληνικών πανεπιστημίων αλλά αυτό δεν είναι προϊόν του συστήματος. Ο μέσος όρος αποφοίτων είναι πολύ χαμηλού επιπέδου και μόνο από το γεγονός ότι οι σπουδές τους μπορεί να διαρκούν 6-10 χρόνια, μόνο για τον προπτυχιακό κύκλο και χωρίς πάντα αυτό να είναι υπαιτιότητα των ιδίων.
Με αγάπη και χαρά όλα κάποτε θα βελτιωθούν αλλά η ζωή του καθενός μας είναι πεπερασμένη και όχι απέραντη οπότε “I’ll pass” που λένε και στο χωριό μου!
Η έλλειψη σεβασμού προς το δημόσιο, ειδικά από αυτούς που το διεκδικούν, καθιστά κάθε ενασχόληση μαζί του επιλογή ανάγκης και όχι ελεύθερη επιλογή. Πείτε με ελιτιστή! Είμαι! Θέλω το καλύτερο δυνατό και θέλω την δυνατότητα να μπορώ να το επιλέγω, εφόσον μπορώ. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα επιλέγω τον πανέμορφο τόπο μας μόνο για διακοπές.
Με εκτίμηση,
GL