Παραδοξολογίες πολιτικής παράνοιας

ή "Η φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης"

Στον ιδιωτικό τομέα, οι τιμές πέφτουν (αποπληθωρισμός) λόγω ανταγωνισμού ή αύξησης της παραγωγικότητας (πρωτίστως) και στον δημόσιο αυξάνουν (η έμμεση φορολογία, ΦΠΑ, κλπ). 
Ο λόγος είναι απλός. Το δημόσιο έχει πάγια έξοδα (μισθούς και λειτουργικές δαπάνες σταθερά) και άλλα που είναι μεταβαλλόμενα (και συνεχώς αυξανόμενα) όπως η δημόσια χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος και των παροχών του φαύλου πελατειακού συστήματος-κράτους. 
Όσο και να προσπαθεί κανείς, αν δεν αυξηθεί ο όγκος πωλήσεων του ιδιωτικού τομέα (προς το εξωτερικό - δηλαδή οι εξαγωγές συμπεριλαμβανομένου του τουρισμού) δεν πρόκειται να ισορροπήσει το σύστημα καθώς η αύξηση των φόρων πλήττει την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της εγχώριας (προς εξαγωγή) παραγωγής. Επίσης, αφού ο κύριος όγκος των εξαγωγών είναι υπηρεσίες, αυτό σημαίνει ότι η πίεση από την αύξηση των φόρων κατευθύνεται κυρίως στις αμοιβές (μισθούς) και άρα την εσωτερική κατανάλωση. 
Όπως φαίνεται κατά την τελευταία τριαντακονταετία, χωρίς αύξηση μισθών (αμοιβών) προς κατανάλωση δεν μπορεί να υπάρξει διατηρήσιμη ανάπτυξη. Όμως η αύξηση αυτή πρέπει να είναι συνέπεια της αύξησης της παραγωγικότητας, αλλιώς λειτουργεί αντίρροπα. (Αυτό προσπαθούν να πουν οι Γερμανοί, με όλες τις συνέπειες) 
Υπάρχουν πολλές χώρες με εξαγωγές και τέλεια φτωχοποίηση στο εσωτερικό. Όσο δε, συμβαίνει αυτό, μειώνονται οι εισαγωγές και βελτιώνεται το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, μειώνεται ο εξωτερικός δανεισμός αλλά δεν αυξάνεται το ιδιωτικό εισόδημα, απλά αναδιανέμεται το όποιο κέρδος από αυτούς που το παράγουν (υπάλληλοι και επιχειρηματίες, μέτοχοι) σε αυτούς που το διεκδικούν και το νέμονται (οργανωμένες συντεχνίες, δημόσιο).
Η αδικία είναι πρωτίστως προς τις μεσαίες και μικρές ηλικίες (οι νέοι εργαζόμενοι) που φτωχοποιούνται εις βάρος των παλαιότερων γενεών και των οργανωμένων συντεχνιών. 

Ένα άλλο παράδοξο. Η επιβολή 23% ΦΠΑ στην ιδιωτική παιδεία γίνεται για να χρηματοδοτήσει τις αυξανόμενες ανάγκες του κρατικού προϋπολογισμού και άρα και την δημόσια παιδεία. 
Πρώτον, η κατάσταση της δημόσιας παιδείας (ελλείψεις, μειωμένο ωράριο, κλπ) οδήγησε πολλούς μικρομεσαίους, μεσαίους και γενικά εργαζόμενους γονείς στην ιδιωτική παιδεία (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση). Η αύξηση αυτή του κόστους, θα τους οδηγήσει πίσω στο δημόσιο σύστημα και άρα θα αυξήσει τις ήδη μεγάλες ανάγκες του, ενώ από την άλλη θα μειώσει τα προβλεπόμενα, από την επιβολή του φόρου, έσοδα. Έτσι, αντί να βελτιώσει την κατάσταση, θα την οξύνει και θα οδηγήσει και στο κλείσιμο κάποιων σχολείων με την ανάλογη αύξηση της ανεργίας.
Δεύτερον, η παραπαιδεία θα αυξηθεί. Σε γενικές γραμμές, η ζήτηση για φροντιστήρια ξένων γλωσσών αλλά και για αυτά της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα αυξηθεί. Ταυτόχρονα, λόγω της αύξησης του κόστους, ένας σημαντικός αριθμός συναλλαγών θα περάσει στην παρανομία μέσω των ιδιαίτερων και χωρίς απόδειξη μαθημάτων ή των παρ-άτυπων φροντιστηρίων στο σπίτι.
Τρίτον, η αύξηση αυτή θα καταστήσει την πρόσβαση σε υπηρεσίες τύπου "International Baccalaureate" προσιτή σε πραγματικά πάρα πολύ λίγους. 

Το 2010, το ποσοστό των προνομιούχων Ελλήνων, με φορολογική δήλωση πάνω από 50,000€ ήταν στο 4,99% των φορολογούμενων. Το 2014, το ποσοστό αυτών με φορολογική δήλωση πάνω από το ίδιο ποσό είναι μόνο 2,39% (από 283.433 σε περίπου 135.000 φορολογούμενοι). Για παραπάνω από τους μισούς από αυτούς, το 23% ΦΠΑ σε συνδυασμό με όλα τα άλλα τινά, καθιστούν την επιλογή αυτή αδύνατη. Μένουν λοιπόν λιγότεροι από 25.οοο Έλληνες φορολογούμενοι με πρόσβαση σε τέτοιου είδους υπηρεσίες ... ή το 0,22% του συνολικού πληθυσμού! Και το ξαναγράφω για να είμαι κατανοητός: ΠΡΟΣΒΑΣΗ!

ΥΓ. Α! Βεβαίως και οι εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας που έχουν κερδίσει εξαιρέσεις ή ΔΕΝ δηλώνουν το πραγματικό τους ή και οποιοδήποτε εισόδημα καθώς και οι έμποροι ναρκωτικών, οι λαθρέμποροι, οι μαστροποί, οι εκβιαστές, κλπ, κλπ.